De Bondscoach
Maoïst van lichte zeden
Hele goede vraag, die ik me echt aantrek. Ik vind het echt moeilijk om er antwoord op te geven. Het is natuurlijk makkelijk om te negeren , wat kan mij uiteindelijk die hele Derksen schelen. Ik negeer zo veel, en ik word er ook steeds beter in.Kun je als amateur psycholoog uitleggen waarom je van iemand die van zichzelf zegt dat je hem en dit programma niet al te serieus moet nemen elke uitspraak op een weegschaaltje legt en op dit forum 20 pagina’s volschrijft om uit te analyseren of dit ok is of niet? N.b deze vraag is niet voor jou persoonlijk bedoeld maar voor iedereen die zich stoort aan de uitspraken van Derksen.
Ik heb er over nagedacht, en uiteindelijk moet mijn antwoord zijn dat ik juist in de kwetsbaarheid van Derksen - zijn angst, zijn nostalgie (Cruijff), een tijdsbeeld dat is verdwenen, een gevoel van sterfelijkheid, een behoefte aan een heldere en herkenbare wereld (waar je gewoon mannen en vrouwen hebt) - ook mezelf herken. Ik ben een stuk jonger dan Derksen, maar ik herken het wel: vrije jongens, wijven pakken, geen zwarte mannen met rare hoeden (Memphis) bij Oranje - maar gewoon Sjaakie en Wimpie. Een groot deel van mij denkt hetzelfde. De wereld is zo veel complexer geworden... Ik herken dat. Maar ik denk ook dat we niet terug kunnen, en Derksen denkt daar volgens mij anders over. Dat irriteert me, omdat ik denk dat zijn uitspraken mensen pijn doet. Waarom zou je dat willen? Maar de irritatie is voor een groot deel herkenning - ik kan dat niet ontkennen.