Ik heb altijd een beetje moeite met uitspraken als: "Dit is slechte muziek". Wat maakt iets goed dan? Je kunt m.i. zeggen of iets muzikaal gezien knap/complex is of juist heel simpel. Maar maakt dat iets goeie muziek? Heel complexe muziek kan ook uitputtend om naar te luisteren. Of gewoon te complex, waarin gevoelsmatig muzikanten meer willen showen wat ze kunnen, ipv luisterbare muziek maken. Simpelere muziek vindt (juist daardoor denk ik) vaak meer klandizie.
Of is populariteit dan een goeie manier om te bepalen wat goed of slecht is? Dan zou je al heel snel uitkomen op 'de massa'. Dan kom je dus wel uit bij de U2's en Coldplay's van de wereld, want die hebben wel een enorm gevolg. Amongst others, uiteraard.
We komen toch bij een combinatie uit denk ik. Je moet een bepaalde basiskwaliteit hebben, anders zul je nooit de massa's bereiken. Maar andersom geldt het niet: Je hebt niet de massa nodig om kwaliteit te leveren.
En aangezien muzieksmaak voor sommigen nogal emotioneel is, probeer ik niet zo sterke uitspraken erover te doen. Alleen soms als ik een paar biertjes op heb, dan wil het nog wel komen. Maar juist die emotie die verbonden is met de muziek, is wat het mooi maakt. En ongrijpbaar. Ik weet van sommige muziek die ik luister echt wel dat het niet super goeie muziek is, maar het kan me wel laten ontspannen of juist focussen. Maakt dat het dan betere muziek?