Ik stond gisteren in de Gelredome bij Linkin Park. Na 18 jaar eindelijk gelukt om ze live te zien en gaaf dat het was! Dat kwam zeker ook deels doordat we in de ''LPU pit'' voorin stonden. amper 20 meter van het podium en de bandleden. Een vriendin van mij, net wat ouder en fervent concertganger (nog een trede boven mij), had zich ooit (letterlijk 20+ jaar geleden) ingeschreven voor een Linkin Park fanclub die nog steeds bestond. Bleek dat ze via die praktisch inactieve fanclub alsnog presale rechten had en dus kon ze voor ons allemaal tickets kopen om daar te gaan staan. Terwijl de rest van het stadion hutje mutje was, stonden wij in een exclusieve zone. Zogezegd dus vooraan, maar ook met genoeg ruimte om te kunnen dansen en moshpits te kunnen starten. Wat een feest was het. Voor mij een droom om een band waarmee mijn liefde voor hardere muziek definitief begon eindelijk live aan het werk te zien. Zonder Chester, helaas, maar Emily deed het gewoon goed. En Mike Shinoda live aan het werk zien viel zeker niet tegen.
Avond om nooit meer te vergeten, zonder meer.
