Opmerkingen: laat ik "positief" beginnen:
Mortality rate en voorspellingen van het dodental op basis van de bevolkingsgrote lijkt me bij COVID onlogisch, het is veel lager voor de jongere helft van je bevolking en veel hoger voor de 70+ ers. Postief is dat het daarmee wellicht niet de vele miljoenen doden aantikt en dat de armere landen (die niet de middelen of infrastructuur hebben om de zieken op te vangen) overwegend lagere leeftijdspiramides hebben en daarmee hopelijk meer van de consequenties van deze uitbraak beschermd zullen zijn.
Daarnaast echter lijken diabetes, hartfalen en longproblemen de kans op overlijden te vergroten: welke effecten heeft dit op de voorspellingen? En welke impact heeft dit op landen als de UK en US waar deze groepen percentueel groter zijn dan in landen als Korea en China? Voornamelijk het rijke westen (met oudere bevolkingen en meer chronische welvaartsziektes) zal het hardst getroffen worden.
..verder ben ik minder optimistisch of we uiteindelijk een wereldwijde r<1-fase gaan bereiken.
Testing, tracing en tracking versus de EU-privacyregels. Ik geloof dat de
De Bondscoach zich hier al over uitsprak dat hij veranderingen die de rechten van het individu drastisch zullen reduceren en logisch uitvloeisel gaan zijn. Die zorgen zijn reëel. En anders is de kans op de R<1.0 te houden in de "dance" fase vermoed ik erg klein? Tevens zal internationale handel en reizen een enorme knauw krijgen. Ook in die Dance fase. Voor meerdere maanden (en misschien jaren). Ik ben benieuwd in hoeverre de markten kapot zullen gaan, en of we voldoende wijsheid in pacht hebben er iets goeds mee te doen en een deel van ons kapitalistische en egocentrische denken om te zetten naar meer duurzame en zelfvoorzienende maatschappij-vormen.
Wat als we geen r<1 kunnen bereiken?
Het lijkt me inmiddels steeds meer de richting op te gaan dat 10% tot misschien wel een kwart van de 70+ ers en een aanzienlijk deel van de chronisch zieken simpelweg fucked zullen zijn. Vroeger of later kiest men de economie te moeten redden. En breekt de Corona (weer) uit. De levensverwachting krijgt een knauw, zorgsystemen zullen moeten worden herzien. Ik ben pessimistisch. Op de langere termijn niet persee slecht voor de wereld maar toch kan ik het nog niet echt accepteren dat er wereldwijd zoveel mensen voortijdig hieraan zullen sterven omdat men niet op tijd heeft beseft hoe ernstig de impact kan worden en hoe belangrijk het is om de verspreiding direct in te dammen. Ik hoop dat ik het vermogen van samenlevingen om aan te passen onderschat. Als de nood toeneemt komt hopelijk het besef. En het lijkt erop dat we snel zullen moeten gaan leren. We kunnen wel eens de generatie worden waarin we minder lang leven, minder te besteden hebben, en minder vrijheden hebben dan de generatie voor ons. Dat is een raar idee. Niet dat het me verbaast, eeuwige groei is natuurlijk een leugen. Hopelijk staan de juiste mensen op. Als het types als Johnson, Trump of Baudet* blijven/worden die we uitkiezen om ons te leiden (die wetenschap niet serieus nemen) dan ben ik somber. *Alvast een disclaimer voor de mensen die zich aan deze opmerking storen; ik heb er geen zin in om het weer een politieke frame van te maken en ben het eens dat Baudet als een van de eersten in dit geval voor een algemene strenge lockdown pleitte. Dat neemt niet weg dat zijn manier van handelen en uitspraken ten opzichte van wetenschappers, universiteiten en nieuwsmedia voor mij zwaarwegender zijn en hem voor mij alsnog een gevaarlijke optie maken. Maar dit is voor mij niet de het moment en de plek voor deze discussie.
Het normale leven staat onder druk en moet vermoedelijk zwaar op de schop. Hopelijk word de nieuwe normaal een beetje beter, socialer en duurzamer.