Het was zo slecht, koud en laat (we moesten ook nog terug naar Arnhem) dat ik in de blessuretijd volledig berustte in een nederlaag. Uiteindelijk natuurlijk toch wel blij met de overwinning, maar wat heb ik me zitten te verbijten. Obispo moeten we gewoon weggeven (als iemand 'm wil hebben), die komt zelfs tekort voor de bank. En als dan ook nog de basisspelers niet thuisgeven, kom je zelfs tegen een KKD-ploeg in de problemen. Het was het oude voetbalverhaal: als je niet scherp aan de aftrap staat, kun je dat gedurende de wedstrijd niet meer omdraaien. Het is iets mentaals, iets psychologisch; onderschatting bij de favoriet - ook al is het onbewust - staat aan de basis van de meeste bekerstunts. Excelsior ging er natuurlijk wel vol voor, omdat ze niets te verliezen hadden en ze al snel roken dat er een stunt in zat. Complimenten voor de Kralingers.
Los van Obispo en het algehele gebrek aan scherpte lagen de problemen vooral op de vleugels. Pepi kwam 80 minuten niet in het stuk voor, vooral omdat Baka en Lang weer eens voornamelijk op eigen succes uit waren. Als dan ook de opkomende backs geen fatsoenlijke voorzet in huis hebben, loop je er als spits verloren bij. Dat veranderde 10 minuten voor tijd pas met de komst van Perisic, die behalve voor nieuw elan ook eindelijk voor bruikbare aanvoer naar het centrum zorgde. Prompt scoorde Pepi op zijn aangeven de 2-3. Ook de hier vaak verguisde De Jong liet met zijn tomeloze inzet, kopkracht, gevoel voor positie en doorzettingsvermogen zien hoe belangrijk hij nog altijd is. Zonder hem was die 3-3 bijvoorbeeld nooit meer gevallen.
Dat alles neemt niet weg dat het verontrustend slecht was en ook ik me nu serieus zorgen begin te maken over de tweede seizoenshelft. De hopelijk snelle terugkeer van Dest is een broodnodige pleister achterin, maar ik ben vooral benieuwd of het Bosz lukt de wat uitgebluste dragende spelers (Tillman, Schouten) weer scherp te krijgen. Zo niet, dan komt zelfs de met dit materiaal verplichte landstitel in gevaar.