Even een voorbeeldje over hoe frustrerend en schijnheilig politiek kan zijn:
Bestuurscultuur is een groot thema natuurlijk nu. Een van de dingen die het kabinet heeft ingevoerd, is dat er op veel themas eerst een kamergesprek is, en dat er daarna pas met de relevantie instanties gepraat wordt. Zo ook onderwijs.
Het kabinet had expres de 1.4 miljard op onderwijs niet helemaal vastgezet, maar wilde met de kamer overleggen. Om de kamer meer inspraak te geven, en dus vóóraf kansen te geven, en niet nadat alle instanties hun plas erover hadden gedaan.
Deze week was het debat om die 1.4 miljard te verdelen op een groot em belangrijk thema, imo een mooie poging om de bestuurscultuur daadwerkelijk te veranderen.
Hoeveel kamerleden waren er? 3. 3 partijen hadden 1 iemand gestuurd om al dat geld te verdelen.
En straks weer zeggen dat het kabinet niet wil meedenken natuurlijk.