De manier hoe Ajax in deze positie is gekomen is knap en daarvan kan ik ook de romantiek van inzien. De fluwelen revolutie als startpunt van het moderne Ajax. Daarna een periode van strak beleid - een strikt salarisplafond, geen gekke bedragen meer, de jeugdopleiding als basis en pas aankopen na verkopen. Dit beleid heeft financiële slagkracht gegeven.
Sinds 2018 is er bewust gekozen om dit te investeren en een stap te maken. Toenmalige selectie hebben ze met succes geprobeerd bij elkaar te houden, het salarisplafond daarvoor doorgebroken, grotere transferbedragen uitgetroken en daarmee ook routiniers overtuigd naar Ajax te komen (Blind, Tadic). Dat dit direct succes bracht in de CL, had niemand voorspeld en is in grote mate een toevalstreffer, maar vloeit wel degelijk voort uit verstandig beleid.
Het plotselinge succes uit CL brengt Ajax nu naar de volgende stap. Een ruime selectie, veel concurrentie en dubbele bezetting en daarmee steevast overwinteren in de CL. Dat Berghuis en Bergwijn - ondanks vrij grote concurrentie - graag naar Ajax vertrekken laat wel degelijk zien hoe Ajax erop staat. En nee, Ajax is nog lang geen Man City. Maar is de weg die zij afleggen niet een veel romantischer plaatje dan het verhaal van Man City? Ik vind Ajax een
, maar heb groot respect hoe de club uit onze kleine competitie zonder sjeik kan wedijveren met de absolute wereldtop.