Sterker nog, er zijn opvoedstromingen waarin het woord nee niet gebezigd mag worden, doet je peuter iets wat niet mag zeg je geen nee maar gaan je hem verleiden om wat anders te doen.
Ik wens het onderwijzend personeel die zulke kinderen in de klas krijgen heel veel succes.
Idd. Wordt de wereld niet minder complex van. En doe daar dan nog bij dat hele generaties opgroeien met het idee dat je je droombaan moet najagen, het perfecte jaren 30 huisje in het centrum van Haarlem haalbaar is, je veel moet reizen, wekelijks uit eten moet kunnen, je VWO moet doen terwijl je nooit een boek leest en eigenlijk liever praktisch bezig bent, je bovendien ieder moment moet vastleggen op de socials en je niet alleen ouder bent van je kinderen, maar ook partner van en vooral nog iemand met een rijk, sociaal leven en je begrijpt dat de druk een beetje toeneemt en overprikkeling op de loer ligt. Ik chargeer een beetje, maar ik vermoed dat ietsje minder niet verkeerd zou zijn. En dat begint bij opvoeding. Je hoeft namelijk niet 4 keer per jaar op vakantie. Je hoeft je kinderen niet én op 2 sporten én op muziekles te doen. Laat ze lekker spelen, geef ze dan kaders en laat ze vooral heel vaak op hun bek gaan. Weg met die rubberen stoeptegels. Nou goed, nu begin ik als Antenor te klinken en dat is de generatie van mijn ouders, dus daar verzet ik me nog even tegen.
