Maar wat als hij het niet veinst? Dan is hij wel welkom in de hemel?
Maar wat als hij het niet veinst? Dan is hij wel welkom in de hemel?
Penalty
Forum Hall of Fame Inductee
Een scheiding tussen het instituut en het geloof is niet mogelijk. Het geloof wordt immers gemaakt door het instituut. De enkeling die er zijn eigen visie op na houdt, wordt al snel buitengesloten door diezelfde gemeenschap.
Overigens wel mooi dat je het voorbeeld van Marokko in WO II naar voren haalt. Het klopt, de toenmalige koning weigerde om Marokkaanse Joden uit te leveren of te vervolgen. Niet zozeer vanwege zijn gellof, maar vanwege het feit dat het zijn onderdanen waren, en dat hij de plicht voelde om zijn onderdanen te beschermen, ongeacht geloof.
Andersgelovigen gaan niet biechten, dus zitten allemaal in de hel. Dit terwijl ze er niks aan konden doen. De mensen, geboren voor het christelijke geloof, konden ook niet biechten. Maar alles is gebaseerd op een door mensen geschreven boek, wat op diverse manieren wordt geïnterpreteerd.
Het Boeddhisme is er zo'n 2500 jaar.Hindoeïsme is nog ouder. Voor hen is het christendom nieuwerwetse gekkigheid.
Het christendom is een samengesteld verhaal. Samengesteld met oudere verhalen, geloven, overtuigingen en sagen. Van oudsher niets anders dan een grote roversbende.
IPF
Winnaar 'Meeste voetbalkennis' 2020, 2021 & 2022
Al in de vijfde eeuw voor Christus, gaf Koning Xerxes van Perzië, getrouwd met Ester (joodse) in de stad Sjoesj (Susa) in het Zuiden van Iran, bevel om de joden die gehaat werden en daarvoor in balling waren genomen en die door Haman zijn advies uitgeroeid zouden worden, "vrij te verklaren" om te gaan en staan waar ze wilden waarna een groep naar Jeruzalem vertrok. Ook een van de ministers (Mordechai) was van de joodse kom af. Zelfs in de eeuwen hierna tot aan de 2e Wereldoorlog, was de Jodenvervolging een "algemeen geaccepteerde" misdaad in de wereld. In Perzië waren zij altijd veilig. Ik vrees echter dat ze het na de revolutie erg moeilijk hebben. Maar niet alleen joden hebben het moeilijk daar. Er zijn meer "eigen broeders" gevangen gezet en geëxecuteerd dan welke anders gelovigen dan ook.
De Bondscoach
Maoïst van lichte zeden
Ik denk dat juist het interessante aan in ieder geval de christelijke religie is, dat het per definitie op gespannen voet staat met het instituut kerk. Je kunt een religieuze ervaring nooit helemaal institutionaliseren - omdat ze per definitie de wereld overstijgt, en een persoonlijke relatie met God sticht. De wereld zoals we die zien, is niet de ware wereld - de ware wereld is in het eigen hart, want daarin vind je God. Daarnaast is de christelijke leer er altijd eentje geweest van eenvoud, armoede en dissidentie. Jezus is zelf als de grootste dissident, die de gewoonten en praktijken van zijn eigen wereld afwijst. In het Nieuwe Testament zegt Jezus: 'daar waar twee of drie mensen samen zijn, ben ik in hun midden'; altijd een inspiratiebron geweest voor een heel legertje van dissidenten - van Franciscus van Assisi en de christelijke mystici tot hedendaagse figuren als Padre Pio en bevrijdingstheologen - om de kerk als instituut te bekritiseren of zelfs af te wijzen (of een nieuwe orde te stichten). Dat zijn geen randverschijnselen, maar horen bij het wezen van het christendom.
Een groot filosoof als Kierkegaard, wees ook de Deense kerk resoluut af, maar was desalniettemin zeer religieus. Ook voor hem was geloof een persoonlijke opdracht, die door een instituut alleen maar gecorrumpeerd raakte.
Daarmee zeg ik niet dat 'de' kerk per definitie corrupt is; ik denk eigenlijk dat op zijn minst een aantal van die dissidenten narcistische ijdeltuiten zijn, die lijden aan een Messiascomplex. Ik denk echter wél dat je een verschil moet maken tussen instituut en gelovigen. Dat de katholieke kerk in de Tweede Wereldoorlog een zeer kwalijke rol speelde, zegt nog niets over mensen die vanuit hun religieuze roeping juist de plicht voelden om joden te helpen. Die roeping is niet opeens waardeloos - want ook de katholieke kerk heeft niet een soort monopolie op religiositeit.
Op een enkeling (statistisch gezien) na heeft dus niemand de boodschap schijnbaar goed begrepen. Dan is het óf niet goed uitgelegd, of de mens is te bedorven om het goed uit te voeren. Optie A kan niet (Hoe kan een God zo slecht zijn om iets uit te leggen), optie B kan ook niet (een creatie die heel slecht is, is geen goede creatie, en dat kan natuurlijk niet). Als iemand een heel instituut afwijst, gebouwd rondom een figuur (en wat het figuur schijnbaar prima vindt, want anders zou hij er wel wat tegen doen).
Blijf ik bij mijn punt dat een individu, die niet in opdracht van een instituut handelt, maar uit persoonlijke roeping, dit doet uit menselijk medeleven, waarbij een godsdienst slechts een vorm van inspiratie is geweest.
arne
Routinier
En er zijn meerdere geloven die een stuk ouder zijn dan het Christelijke geloofDe mens bestaat zo'n 200.000 jaar.
Metalium
International
Wat een rare gevolgtrekking van jou.Dus volgens jou gaan mensen die nooit gebiecht hebben of de kans daartoe gehad te hebben of andersgelovigen naar de hel.Wat een onzin.Bovendien oordeelt God en niet ik.Ieder mens krijgt kans in de hemel te komen en of ik er kom of wie dan ook hangt af van zowel Gods rechtvaardigheid als van zijn barmhartigheid.De H.Schrift is opgetekend door gewijde mensen die vervuld waren van Gods Geest.Zo schreef Mozes de Pentateuch.Nogmaals,in de hel kom je alleen met een ziel die in staat van doodzonde is.Dat geldt voor jou,mij en iedereen welk geloof men ook aanhangt of welke religie men ook belijdt.Christenen,zowel Katholieken alsook protestanten kunnen net zo goed naar de hel gaan.Het heilige doopsel en/of vormsel danwel 1e H.Communie is geen garantie dat je in de hemel komt.Het gaat dus puur om de staat waarin je ziel verkeert wanneer je sterft.
Laatst bewerkt:
arne
Routinier
Metalium
International
Saddam Hoessein was ook goed voor de christenen in Irak.En betreffende Marokko,die heeft zich altijd neutraal opgesteld.Chapeau.
Laatst bewerkt:
Mikasa
Internationale Legende
Ik vind dat je een goede invalshoek toont hier. In feite begrijp ik hieruit dat je als "goed mens" moet sterven om naar de hemel te kunnen. Wat ik me wel afvraag is waar het biechten goed voor is? Je geeft aan dat biechten niet noodzakelijk is om naar de hemel te gaan. Is het dan voor de gemoedsrust?
De Bouterbaas
Grappigste forummer 2021
Ik denk (naar inzicht van een cabaretier) dat jullie god het niet zo heeft op 3e wereld landen. Die bidden niet hard genoeg en sterven bij bosjes. Dat vind god een prima situatie. Het dunt zo lekker uit en ach, het zijn toch maar arme (veelal gekleurde, nietsnutten. Ook zieke mensen moet jullie god niet. Al dat gemekker en geklaag. tsss, wie wil er nou geen stevige darmkanker of hartverknettering? Ik weet dat ik nu op het nivo van een 5 jarige aan het discussiëren ben, maar volwassen taal heeft tot op heden geen nut gehad. Dat jullie god maar moge branden in de hel (o ironie).
arne
Routinier
Ik heb veel sterk gelovigen gezien en velen denken werkelijk dat als ze bidden een direct lijntje hebben naar de almachtige die zal doen wat ze vragen als ze maar gelovig genoeg zijn. Zo ken ik hier een iemand die leid aan diabetes maar heel graag mierzoete broodjes eet (mag ze niet). De kerkgangers zegenen een zoet broodje en vragen god om de suikers er uit te halen zodat het niet schadelijk is. En dan zijn ze er dus werkelijk van overtuigd dat dat broodje niet gevaarlijk meer is voor de diabeet, ze hebben tenslotte gebeden.
Grappig om te zien hoe sommige gelovigen hier het extreme geloof in bidden onredelijk vinden maar wel zelf geloven in hun variant. Nog een stapje verder en je bent atheist
Laatst bewerkt:
De Bondscoach
Maoïst van lichte zeden
Religie lijkt me geen organisatie waar je in een folder stap voor stap krijgt uitgelegd wat je moet doen - zoals bij een griepprik of aanvraag voor een paspoort. Het probleem van religieuze entiteiten zoals God, is natuurlijk dat je het nooit kan begrijpen. Daarom heet het ook geloof, en geen weten. Het vereist een sprong.
Dat klinkt misschien absurd, maar zo heel gek is dat toch ook weer niet? Er zijn genoeg zaken in de wereld die ook niet-gelovigen ervaren, die je nooit kan begrijpen maar waar je toch een sprong waagt. Wie kan ooit de liefde voor een persoon begrijpen, of voor je kinderen? Toch ga je er - de meesten van ons in ieder geval - blind voor. En je hoopt (of gelooft) maar dat het goed komt.
Die sprong is een puur persoonlijke kwestie. Daarom dat kerken of andere instituten dat nooit helemaal kunnen incorporeren. En dat lijkt me erg gezond, want dat stimuleert ook de eigen verantwoordelijkheid. Nu weet ik wel dat kerken juist die eigen verantwoordelijkheid vaak zo veel als mogelijk aan banden proberen te leggen. Maar dat gaat nooit lukken. Ik vind dat een belangrijke les, die overigens door een aantal filosofen ook de seculiere rechtsstaat is binnen gehaald. Dat er naast de wet en het recht ook zoiets bestaat als een eigen verantwoordelijkheid, of een geweten (in het recht vaak vertaald als een recht op burgerlijke ongehoorzaamheid, of vele andere vormen) is door het christendom geïnspireerd, en via denkers als Spinoza en Locke de moderne rechtsstaat binnengeslopen.
Daarom dat Spinoza en Locke bijvoorbeeld stellen dat het heel moeilijk voor de staat is, om religie aan banden te leggen. Je moet zeer veel staatsgeweld gebruiken, om persoonlijke opvattingen te wijzigen. Daarom is een verbod op hoofddoekjes of korans zo'n slecht idee (wat de PVV wil). Het zou een enorme escalatie van poiitiegeweld betekenen. En dan nog: je weet nooit wat mensen 'van binnen' denken.
Persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid, het recht te twijfelen aan de wet - geloof me of niet, het zijn religieuze beginselen. Je kunt het zo nalezen bij Locke. De grondlegger van het liberalisme, maar ook een zeer gelovig man.
rico
Assistent Bondscoach
Dat valt volgens mij wel mee. Bijvoorbeeld in Polen kon het communistische regime zich alleen handhaven als het de kerk ongemoeid liet. En de kerk en de paus hebben een niet te ondeschatten rol gespeeld in de val van het commuunisme in Polen (en daardoor in het hele oostblok).Het gemiddelde communistische regime hield dat toch aardig onder de duim...