Ik zou graag het tegenovergestelde willen beweren. Zelden een speler vanwege collectief falen zo persoonlijk veroordeeld zien worden door z'n eigen supporters. Zelfs als hij als enige gewoon een goede pot speelde kreeg hij absurde kritiek.
En nee, Rosario was niet perfect, maar de mate en intensiteit van de kritiek die puur en alleen op hem gericht waren ging alle perken te buiten. Dat jij dat ophemelen noemt, tja...
Ik vond juist dat het collectieve falen vaak begon bij hem. Dan lijkt het inderdaad persoonlijk te worden.
Bij Drommel valt het meer op, maar hij was net zo slecht.
Als PSV met 4-0 wint en toch laat Drommel een ballletje los, krijgt hij kritiek. Ik vind dat logisch, met de historie in het achterhoofd.
Als PSV met 3-0 wint en Drommel krijgt nauwelijks wat te doen, vangt een balletje, trapt wat terugspeelballen naar voren, dan speelt hij al een ‘goede pot.’ Kijk maar naar de Speler van de Week na Go Ahead. Daar staat Drommel bij.
En zo was het met Rosario. De lat bij hem werd heel laag gelegd door sommigen. Te laag, vind ik, en dan speel je al snel een ‘goede pot’ en komt kritiek harder aan.
Terwijl ik denk dat Rosario en Drommel zelf de lat bij zichzelf zo hoog hebben gelegd dat ze daar (voorlopig) nooit aan kunnen voldoen en daardoor juist slechter spelen dan ze kunnen. En dan nog die kritiek erbij, oftewel die lat is inderdaad heel hoog. Dat helpt niet.
Maar ja, uit deze discussie kom je nooit. Topsport en waar staat de factor menselijkheid daarin?
Prima, dat hij het prima doet bij Nice.
En Drommel zal ook boven komen drijven. Hopelijk bij PSV.
