Het is de manier waarop Ralf. Iedere fan heeft jarenlang voor die gast klaar gestaan. We hebben een heel boekwerk aan die gast afgeleverd met steun toen zijn vader overleefd. Vervolgens komt hij het seizoen erna aanzetten met zo'n vetpens. Het hele seizoen zeiken op alles en nog wat, maar nooit op zichzelf. Dan het 2e seizoen, zou je denken dat hij zichzelf wel beseft dat hij zelf moet werken. Maar natuurlijk niet. Meneer kon het niet hebben dat Schmidt hem geen Messi vond. Daarbij komt ook nog eens dat hij met alle liefde zijn matties van Ajax steunde door met shirtjes te gaan poseren, en hartjes te sturen naar een speler van AZ net nadat PSV van ze verloor. Vervolgens het vertrek forceren en naar Italië. Waar hij ook weer de puber uithangt. Allemaal de schuld van de club dat hij daar niet draait. Vervolgens gaat meneer naar de grootste concurrent van PSV. En daar bewijst hij ook niks geleerd te hebben, want hij weet niet hoe snel hij dingen moet reposten van zijn vriendjes die roepen dat iedereen stil moet zijn. 0.0 zelfreflectie. Ik heb ook nog nooit iets van dankbaarheid uit zijn bek horen komen van hoe wij voor die jongen hebben klaargestaan. En ook na zijn vertrek bij PSV, helemaal niks. Hij geeft er geen fuck om. Maar goed, hij is natuurlijk zo ontzettend zielig. Dat je pa overlijd is een vrijbrief om er niks meer om te geven.