Ik las vandaag een artikel over de beursgang van Ajax.
Ik ben normaliter een tegenstander van beursgangen. Als ik een bedrijf had dat goed liep, zou ik geen beursgang nodig hebben, me dunkt.
Ik werk voor een beursgenoteerd bedrijf, en dat is een van de (weinige) nadelen van mijn werkgever.
Ik merkte na een jaar of twee dat het bedrijf haar prioriteiten wel wist;
1. De aandeelhouder moest tevreden geworden houden (gehouden worden? gehouden gebleven? Shit ik heb teveel gedronken).
2. Bedrijf moest groeien.
3. De aandeelprijs moest omhoog. Want top management krijgt deels uitbetaald in aandelen.
.....
x. De werknemer. Nagedachte.
Dat irriteerde mij.
Het zorgde ook op bepaalde momenten ervoor dat beslissingen gemaakt werden puur voor de korte termijn, om maar goede jaarcijfers te kunnen overleggen.
De lange termijn was dan voor latere zorg, wat erg haaks staat op mijn manier van denken.
Want oh nee als de aandeelhouders niet blij zijn, dan zakt de prijs.
Wat ik weer niet echt snapte. Die geld-injectie van de beursgang is eenmalig. De aandeel-prijs die zakt of stijgt. Dat heeft totaal geen effect op de cash-flow van het bedrijf.
Enige nadeel is (denk ik) dat een enorm lage aandeelprijs het risico oplevert dat een concurrent je zomaar op kan kopen.
Of dat in geval van nood de aandelen die je nog hebt (en kan verkopen om een brand te blussen) weinig waard zijn.
Laat ik er wel eerlijk bij zeggen dat onze CEO in Amerika, ondanks deze nadelen, het bedrijf wel met een bepaalde visie, doordachtendheid en rust geleid heeft over (20?) jaar, waar hij alle credits voor verdient. Not a small feat... ook door de 2008 crisis en Corona-crisis heen...
Maar in principe vind ik een beursgang ook korte-termijn-denken. Maar hier is korte termijn niet 1 jaar, maar 10, 20 of 30 jaar. Je gaat naar de beurs, je verkoopt je bedrijf eigenlijk. En van dat geld kun je weer harder groeien. Waarvan je 10, 20, 30 jaar profijt hebt. Maar vroeg of laat gaat het mis. Dan haalt de realiteit je in. En dan heb je de zaken niet in eigen hand, want het bedrijf is verkocht.
Alle winst die je in je bedrijf en werknemers zou kunnen pompen moet nu naar aandeelhouders.
Daar zit voor mij het grote probleem.
Afijn, so much about me....
Ik las dat Ajax begon in 1998 met aandelen, en die gingen toen voor 12,52 Euro over de toonbank. Dat was natuurlijk vooral hype.
De prijs ging gestaag omlaag, tot een dal van 3,60 Euro in 2003. Dat het omlaag ging lijkt me normaal, als is 3,60 wel erg laag.
Sindsdien kabbelend tussen de 7 en 10 Euro.
Ergens in September 2018 werden ze eindelijk meer waard dan 12,50.
Piekend op 22,70 Euro in Mei 2019. Was ja als aandeelhouder eindelijk blij, kwam ineens Covid. Nu staat Ajax weer onder de 11 Euro.
Als ik de grafiek van Ajax aandelen zie, vind ik dat vrij dramatisch.
Als je investeert in aandelen, verwacht je toch dat je minimaal meegroeit met de inflatie?
Na 25 jaar nog steeds niet op winst staan is echt waardeloos.
Aan de andere kant, als je als hardcore Ajax-fan 10 of 100 aandelen koopt en die aan je kinderen kunt nalaten, maakt de daadwerkelijke prijs niks uit natuurlijk...