Een hoop ophef maar de formulering in de media doet weinig recht aan de situatie.
Verweg de meeste van al onze genen liggen opgeslagen op de chromosomen in de celkern (zo'n 22.000 stukjes DNA die de blauwdrukken zijn voor al onze eiwitten, plus een hele hoop stukjes die niet vertaald worden naar eiwit maar wel in rol spelen in de manier waarop de andere genen tot expressie komen). Dit kern-DNA krijg je van je beide ouders mee. Een soort lappendeken waarbij vrij willekeurig de stukjes combineren. Dit maakt je uniek en verschillend t.o.v. je ouders, broers en zussen.
Dan is er nog een klein stukje DNA (~13 genen) wat niet in de celkern zit maar enkel in de mitochondriën; de chemische energiefabriekjes van de cel. Deze fabriekjes heeft een verre voorouder (stadium waarin alle leven nog in de kinderschoenen stond) namelijk verworfen door een bacterie op te eten en te gijzelen voor eigen gewin (amoebes met VOC mentaliteit zegmaar).
Dit "mtDNA" krijg je enkel van je moeder, aangezien een spermacel geen mitochrondriën overdraagt tijdens de bevruchting. Met andere woorden, dit is 100% indentiek tussen jou en je eventuele broers en zussen en 100% gelijk aan je moeder, je oma van je moeders kant, diens moeder en zo verder. Door toeval kan er soms een kleine mutatie optreden in het mtDNA van de eicel-voorlopercellen waarbij de overlap tussen moeder en kind niet meer 100% is maar 99.99 procent. Deze kleine verschillen worden onder andere gebruikt om te bepalen hoe groot de afstand in eeuwen is bij het evolueren van soorten. Mede hiermee wordt bijvoorbeeld ook het ontstaan (afsplitsen) en de verspreiding van de soort homo sapiens berekend.
Mocht je vrouw zijn een een genetisch defect blijken te hebben in het mtDNA van de voorloper cellen van je eicellen dan is dat erg fucked up. Het betekend namelijk dat al je kinderen 100% kans hebben om met kapotte energiefabrieken ter wereld te komen. Feitelijk betekend dit vaak dat je geen kinderen kunt krijgen of deze ernstige afwijkingen zullen hebben. Middels deze nieuwe donor methode (waarin de eigen mitochondrien worden vervangen voor die van een donor) repareert dit en zorgt dat het krijgen van kinderen wel mogelijk is. In het geval de donor een zus, de moeder, de oma of een via de vrouwelijke lijn verbonden familie-lid is dan is het vervangende mtDNA overigens identiek aan wat je zelf zou hebben doorgegeven zonder je toevallig in een essentiële cel ontstane mutatie. Vaak zijn de donors inderdaad op deze manier verwant aan de vrouw die wordt geholpen. Overigens, zelfs hoe die 13 genen van het MT worden gebruikt krijg je gewoon van je eigen twee ouders, de instructies en vertalings-systemen voor de mtDNA genen liggen namelijk wel gewoon in de celkern.
De formulering van drie biologische ouders is daarom wat vergezocht.
), maar de dampkring houdt het volgens mij wel een tijdje vol. Watergebrek treedt al na een week of zo op.