De productie van CO2 zal natuurlijk ook snel staken in dit scenario, die tonnen CO2 die planten vastleggen staan natuurlijk ongeveer in evenwicht met de hoeveelheid productie van CO2 door heterotrofe organismen.
Zonder zonlicht geen fotosynthese, maar zonder zonlicht is er nog steeds wel vorming van CO2. Sowieso, als de productie van CO2 afneemt betekent dat feitelijk dat we dan de pijp uit zijn.
Een belangrijke vraag in deze is hoe snel het aardoppervlak afkoelt in dit scenario. Dat moet even uitgezocht worden. Ik wijs Hoetie aan.
Laten we ons eens op de afkoeling van de oceanen richten. Een snelle sigarendoosjesberekening:
De oceanen bevatten ongeveer 1 miljard kubieke kilometer water, 10^18 kuub dus. Dat weegt 10^18 ton, oftewel 10^24 gram.
Om 1 gram water 1 graad te laten afkoelen moet dat water 4,18 joule aan energie afstaan. Voor 10^24 gram dus ongeveer 4*10^24 joule.
De instraling van de zon komt overeen met ongeveer 1000 W per vierkante meter, oftewel 1000 joule per seconde op iedere vierkante meter aardoppervlak.
Het aardoppervlak is 500 miljoen vierkante kilometer, dus 5*10^8 km2, dus 5*10^14 m^2.
Als de zon schijnt ontvangen we dus in totaal 5*10^17 joule aan energie, per seconde. (eigenlijk de helft, omdat maar 1 kant wordt beschenen). De hoeveelheid energie die de Aarde uitstraalt richting de ruimte is net zo groot, ook 5*10^17 joule per seconde dus. Meer dan dat kan het niet worden, tenzij de Aarde warmer wordt, maar daar was juist geen sprake van.
Stel dat de oceanen alle warmte perfect afgeven aan de atmosfeer, en al die warmte wordt uitgestraald, dan kunnen de oceanen dus maximaal 5*10^17 joule per seconde afgeven, en dus duurt het minimaal 8*10^6 seconde om de oceanen 1 graad af te koelen. Dat is 92 dagen, per graad dus, en ervan uitgaand dat de oceanen verder nergens meer door worden opgewarmd.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hoeveelheid warmte die moet worden afgevoerd om het te laten bevriezen...
.
