PerfectPSV
Aanvoerder
Within Temptation zong al een tijdje geleden: "It's a never ending story, what will it lead to?"Eigenlijk keek ik wel een beetje uit naar post wk polemiek om weer gebroederlijk over het wel en wee van PSV te kunnen posten, maar ik had nog openstaande rekeningen uitstaan, waarvan ik had beloofd dat ik erop zou terugkomen. Dus bij deze:
Wat betreft jouw eerste punt ben ik het oneens. De zon is een objectieve hemellichaam. Hoe wij als mensen de zon waarnemen, welke gevoelens wij daar bij hebben en meningen zijn subjectief. Dat maakt de zon als ster niet minder objectief. Zo zie ik dat ook met moraliteit van God, die is geankerd in zijn Wil en is één en daarmee objectief.
Tweede punt dat je noemt vind ik een interessante. Wederzijdse goedkeuring (consent) kan ik inkomen, maar een gelijkwaardige machtspositie is natuurlijk wel heel afhankelijk van de twee deelnemers in de relatie. Wat nu als het gaat om een relatie tussen baas en werknemer? Of hoe zit het met machtsverhouding tussen een kostwinner en iemand die daarvan afhankelijk is? Er zijn boeken volgeschreven over macht en er is zelden een evenwichtige machtsverhouding in een relatie. Daarmee is machtsverhouding een invalide argument voor morele rechtvaardiging van relaties.
Derde punt begrijp ik vanuit seculiere context, maar als je een land hebt waarbij de wetgeving is ingericht en geïnspireerd op Islamitische Recht, dan geldt een andere prioritering aan wat zwaar gestraft wordt en wat niet. Maar in de praktijk zul je in een land als Qatar niet snel een vonnis voltrokken zien. Overigens geldt een vrijwel zelfde kader voor overspel tussen man en vrouw.
Pfff, ik bedenk me nu pas dat hier ook weer reacties op komen waar ik op moet antwoorden. Dacht ik reageer nog één keer en dan ben ik er vanaf, maar zo werkt dat niet. Had ik vooraf moeten bedenken voordat ik aan deze discussie begon Althans, de discussie begon bij medeforummers die vinden dat het raar is dat de Islam een homoseksuele relatie als zonde ziet. Ik denk dat ik op zijn minst heb laten zien dat moraliteit niet zo zwart-wit is als mensen soms denken en je voorzichtig moet zijn om andersdenkenden de maat te nemen.
Ik kan je redenatie inderdaad een eind volgen en snap waar jou conclusies vandaan komen, zonder dat ik deze deel.
Ik snap wat je wil zeggen bij punt een, maar ik kijk er iets anders naar. Ja, de zon is een objectief hemellichaam die de mens subjectief waarneemt. Daarom denken sommigen dat het een God is (Egyptenaren, Azteken) en de tegenwoordige mens vaker als een noodzakelijkheid voor strandvakanties. Bij God en zijn Wil is dat anders, wat mij betreft. Ten eerste is God niet zichtbaar, in de letterlijke zin van het woord. Je kan God niet objectief waarnemen, maar Hem wel overal (subjectief) in denken te herkennen. Het is mijn overtuiging dat de mens te beperkt is in zijn mens-zijn om God objectief te kunnen waarnemen, het past (nog) niet in ons brein. Daarmee zijn wij ook niet in staat om zijn woord objectief op te schrijven, en dan kom ik terug op de interpretatie. Er zijn mensen (profeten, theologen, imams, vooruit zelfs de Paus) die studeren hun leven lang om Hem en zijn woord zo goed mogelijk te begrijpen. Zij zullen het dichtst in de buurt komen van objectiviteit, maar nog steeds blijft het hun interpretatie. Er is voor mij dus niet zoiets als "1 Woord van God en dat is het enige Woord".
Op punten waar ik vind dat er iets schuurt aan hun interpretatie ga ik het voor mijzelf veranderen, mijn eigen interpretatie van God's woord. Het woord, de Bijbel, is oud en geschreven in een andere tijdsgeest. Ik maak zelf aanpassingen op het woord waar ik vind dat dat nodig is, en ik verantwoord dat richting God met "dit is wat ik geloof dat U bedoeld". God (en de wetgeving van Nederland) is de enige waaraan ik die verantwoording hoef af te leggen. Mocht ik later in de hemel horen dat het niet klopte, mijn oprechte excuses. Zolang ik geen teken krijg hier op aarde dat ik mis-interpreteer ga ik hier mee verder. Maar ik ben me er terdege van bewust dat dit mijn subjectiviteit is en ik die niet kan programmeren op andere mensen. En om precies die reden vind ik dus dat wij als mens niet in staat zijn objectief 1 Woord aan te houden.
Met je tweede punt over machtsverhoudingen ben ik het eigenlijk wel eens, het is een invalide argument voor morele rechtvaardiging. Het is een valide argument voor juridische rechtvaardiging. Morele rechtvaardiging leg je af aan jezelf op basis van je (geloofs)overtuigingen. In een relatie waarin je die geloofsovertuigingen deelt en onderschrijft zou je een stabiele machtsverhouding moeten hebben. Het gaat scheef lopen op het moment dat de personen binnen de relatie een andere overtuiging aan houden. Terwijl ik dit op schrijf denk ik wel: "Tja, maar wie zijn wij dan als andere mensen om op basis van onze eigen overtuigingen daarover te gaan oordelen.." Het is eigenlijk gek dat ik iets zou afkeuren omdat ik het raar vind, of ik dat niet mag. Dat zou namelijk kunnen voortkomen uit jaloezie, of uit angst of onzekerheid. Allemaal slechte raadgevers..