Het is niet moraalridderij wat ik hier doen, maar hypocriet. Ik zit namelijk net zoveel op hem te schelden.
Ik bedoelde het meer algemeen. (zoals de post van
Ralf Edström ook meer algemeen was) Dat ik meer heb toejuichen dan uitschelden. Ook heb ik aangegeven dat ik het eens ben met de post van
Buitenspelgoal die al aangaf dat er in dit geval behoorlijk wat emoties en geschiedenis achterzit. En dan zit er nog een verschil tussen hier de frustraties uiten (op een redelijk afgeschermd stuk internet/ onderling en op een redelijk nette manier) en tussen zoals bijvoorbeeld bij Osaka gebeurde.
Uiteindelijk had ik hem in mijn woonkamer helemaal verrot gescholden als hij een goal had gemaakt maar nadat die emoties gezakt zouden zijn blijf ik wat genuanceerder. Ik denk dat hij vooral met zichzelf in de knoop zit en dat is uiteindelijk diep triest. Dat hij nog niet volwassen genoeg is om zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen en het niet te projecteren op zijn omgeving mag je hem en zijn begeleiding natuurlijk wel kwalijk nemen maar is op die leeftijd ook niet heel vreemd.