Vraag het Antenor

Ralf Edström

Ralf Edström

Assistent Coach
Toen ik interesse kreeg in de tweede wereldoorlog en mijn opa en oma er om wilden vragen waren ze al dood.
Zonde vind ik dat nog steeds.

Hier hebben we met Antenor een senior die al 70 jaar onze club volgt van dichtbij.
Zonde om geen gebruik te maken van zijn ervaringen, mooiste momenten en dieptepunten met onze club.

Stel hier vragen aan hem die je altijd al hebt willen weten. Maak er geen KNVB topic van of vond je het afgelopen zondag een schwalbe want dan gaat het topic verloren.

Ps. Antenor weet hier niks van dus wil je dit niet dan is het topic zo weer weg.

Ik trap af.

1. Wat was je eerste wedstrijd in het stadion?
2. Welke speler zou je qua gedrag nooit meer in een PSV shirt willen zien indien deze nog zou leven?
3. Welke wedstrijd gun je ons allemaal om er ooit bij te hebben mogen zijn?
4. Wat is je grootste teleurstelling in al deze jaren geweest?
5. Favoriete keeper en waarom
6. Favoriete verdediger en waarom
7. Favoriete middenvelder en waarom
8. Favoriete aanvaller en waarom
9. Mooiste uitwedstrijd meegemaakt en waarom
10. Welke speler brak nooit door maar werd wel als groot talent gezien?
11. Hoe goed was Coen Dillen echt? Of meer een lucky seizoen waarin alles lukte?
12. Hoe groot was het gemis van vd Kuijlen toen hij stopte en wie verving hem?
13. Niet de beste maar leukste wedstrijd heb je meegemaakt?
14. Hoe kon PSV met 1-6 verliezen van Wageningen?
15. Wat was jouw mooiste kampioenschap en wat maakte dat zo speciaal?
16. Is het voetbal er technisch op achteruit gegaan maar fysiek juist op vooruit?
17. Zonder clubvoorkeur of partijdigheid hadden spelers vroeger meer respect voor de scheidsrechter of lijkt dat zo door de vele camera's nu?
18. Wie vond je de beste voorzitter?
19. Wie vond je de beste technisch directeur
20. Welke speler had de meeste humor?
21. Favoriete trainer en waarom?
 
Verbaasd, want inderdaad wist ik hier niets van en geen moment heb ik aan zoiets gedacht, zie ik hier dit topic dat je hebt geopend,Ralf.
Dat ik geneigd ben om er positief op te reageren komt door je openingszin, die ik zelf had kunnen schrijven.
Alleen had ik dan opa en oma moeten vervangen door mijn vader en moeder.
Er komen inderdaad heel veel vragen over gebeurtenissen of familieleden pas bij een mens op als het te laat is.

Als ik zo de 21 vragen zie die je zelf al hebt geproduceerd denk ik dat het voor mezelf een leuke en nuttige geheugentraining kan worden en wie weet zijn er inderdaad mede-forummers met interesse in "wat eens de Oude Glorie aan roem heeft gebracht".
Mocht dat inderdaad zo zijn, zal ik binnenkort alvast beginnen met jouw vraag 1, enkele anekdotes rondom mijn eerste duel in het Philips Sportpark op 26 december 1955.
 
Beter laat dan nooit toch maar een begin maken.

De eerste keer in het stadion? Onvergelijkbaar met nu was het Philips Sportpark met 18.000 ( merendeels staan-) plaatsen.
Maar vooraf de vraag; hoe werd je supporter.
In een tijd dat luxe en welvaart overigens nog niet bestonden en jongetjes opgroeiden met weinig vertier; voetbal op straat, plein of speelweide met jassen als doelpalen.

De eerste kennismaking met voetbal was in het speelkwartier op de lagere school, waar de onderwijzer, een frater, zijn zwarte toog tot de knieén optrok om met tientallen jongens achter de bal aan te rennen.
Vervolgens was het heel precies uitslagen en standenlijsten in de krant bestuderen, waarbij de letters PSV iets magisch leken te hebben.
Het was destijds zo dat EVV hier in Eindhoven minstens zo populair was als PSV, maar ik vond blijkbaar rood wit een mooiere combinatie dan blauw wit.

Dan Tweede Kerstdag 1955. Zoals nu nog de Boxing Day traditie in Engeland werd bij ons toen nog een volledig programma afgewerkt.
Meteen een probleem voor een klein jongetje. PSV speelde normaal in rood witte shirts en zwarte broeken en Willem II rood wit blauwe shirts met witte broeken.
Komt daar eén team met witte shirts en zwarte broek en het andere met rode shirts en witte broek het veld op lopen.
Wie is nou wie?

Als er gescoord wordt staan alle heren met winterjas en hoed om mij heen op de hoofdtribune overeind om te applaudiseren. Aarzelend doe ik mee, want het zal wel een PSV doelpunt zijn.
Na rust met het raadsel opgelost, immers de 1-0 op het scorebord, zal ik van harte gaan mee juichen, zo denk ik.
Helaas vallen er twee treffers aan de verkeerde kant; uitslag 1-2.

Dankzij een geweldige eindsprint van PSV ( 31 uit 16 in het twee punten systeem ) bereikt PSV alsnog als 1 van de 6 , jawel zes , Brabantse clubs de nieuw gevormde Eredivisie waaruit het als een van de zeer weinigen, nooit meer is verdwenen.
Maar 8 jaar wachten op "mijn" eerste kampioenschap vond ik wel lang duren, daarna 12 jaar op mijn " tweede, PSV's vijfde, was voor een puber helemaal erg.
Gelukkig kwam dat later goed zodat we nu elk jaar voor de titel kunnen gaan.

Is er iets aan dit verhaal onduidelijk? Vragen staat vrij.
En binnenkort zal ik me dan eens buigen over de tweede vraag uit Ralf's lijstje.
 
Laatst bewerkt:
Mohr zei:
Hadden jullie vroeger echt geen drempels?
Klik om te vergroten...
De eerste verkeersdrempel werd in Delft aangelegd in 1975, afwijkend van de normen voor drempels heden ten dage bedroeg de hoogte 75mm. Kort gesteld, in de beginjaren van Antenor waren er geen drempels in het verkeer. Dorpels ter plaatse van deuren, door een deel van de mensheid ook wel drempel genoemd waren al wel aanwezig.

Funfact. de geestelijk vader van de drempel was geen verkeerskundige maar een stedenbouwkundige die van mening was dat de dominantie van de auto een halt toegeroepen moest worden teneinde steden leefbaar te houden.
 
Der Jaufe zei:
De eerste verkeersdrempel werd in Delft aangelegd in 1975, afwijkend van de normen voor drempels heden ten dage bedroeg de hoogte 75mm. Kort gesteld, in de beginjaren van Antenor waren er geen drempels in het verkeer. Dorpels ter plaatse van deuren, door een deel van de mensheid ook wel drempel genoemd waren al wel aanwezig.

Funfact. de geestelijk vader van de drempel was geen verkeerskundige maar een stedenbouwkundige die van mening was dat de dominantie van de auto een halt toegeroepen moest worden teneinde steden leefbaar te houden.
Klik om te vergroten...
Mooi. Dat van die eerste drempel in Delft in 1975 wist ik niet.
Van het verkeer in de tijd die ik hierboven beschreef herinner ik me dat we in 1953 op eén plek op weg naar school - de drukke Boschdijk - een verkeersbrigadier hadden die ons, kinderen liet oversteken.
En bij het grote pijnpunt in Eindhoven - de Woenselse overweg die als het Philips personeel tussen de middag massaal naar huis ging voor de warme maaltijd, tussen twaalf uur en half een ACHT keer dichtging , stond een verkeersagent op een ronde ton het verkeer te regelen met handgebaren.
 
Over je vraag 2 heb ik wat langer moeten nadenken, Ralf. Positieve herinneringen zijn prettiger dan negatieve, die een mens nu eenmaal liever wegstopt.
Wie zou ik liever niet meer met de letters PSV zien rondlopen?
Het wordt een dubbel antwoord; een speler en vooral een coach vind je in mijn antwoorden.

De speler heette Tony Alleman, een Zwitser. Jongeren weten wellicht nog hoe Wijnaldum in zijn PSV tijd onzichtbaar was als we in de Kuip tegen Feijenoord speelden.
Maar dat was nog heilig vergeleken bij onze uitschakeling in de EC tegen FC Zurich in 1964, waarmee ons een droom halve finale tegen Real Madrid onthouden werd.
De Zwitser presteerde het zowel thuis (1-0 winst ) als vooral uit bij de 3-1 nederlaag op Letzigrund enkele opgelegde kansen te missen. Alsof hij zijn landgenoten de pijn wilde besparen die hij ons daarmee wel bezorgde.

Overigens nog twee anekdotes rondom dat duel in Zwitserland;
Omdat in Duitstalig gebied men dacht dat we als Pee Es Vau , Polizei Sport Verein heetten, schafte Ben van Gelder trainingsjacks aan met daarop Philips S.V. Daarvoor kreeg hij echter intern van hogerhand op zijn duvel alsof hij weet ik wat aan regels binnen het bedrijf had overtreden.

Leuker is anekdote twee;
Als primeur in een tijd van kleine zwart wit tv's werd dit duel in Zurich op een levensgroot bioscoopscherm uitgezonden. Een volle zaal in het Chicago theater in de Rechtestraat hier en uiteraard was deze puber erbij. De NTS ( nu NOS ) kwam opnamen maken voor hun journaal.
Vooraf kwam hun regisseur de zaal in met het verzoek of we alsjeblief enthousiast wilden opveren als PSV een doelpunt zou maken. Dat was , zo zei hij ,leuk voor de kijkers thuis.
Waarschijnlijk wist de man noch iets van voetbal noch wat het woord supporter inhield. ;)
Helaas bleef het bij slechts eén keer juichen, vooral door een "falende" Tony Alleman.

Erger nog was coach Thijs Libregts.
Zelfs als we in aanmerking nemen dat het uiterst moeilijk was om de succesvolle Kees Rijvers op te volgen die van PSV definitief een topclub maakte ( er was toen een lied "heel het land staat op zijn kop, er is een nieuwe voetbaltop, daar is niets meer aan te doen , PSV is kampioen ) met zijn drie landstitels , twee KNVB bekers , twee Europese halve finales en zijn UEFA Cup, dan nog was dit een coach die er drie jaar lang niets van bakte.

Na de WK 1978 hadden we - een bekend fenomeen ook nog steeds in 2025 - zelfoverschatting bij een aantal zogenaamde "oranje" vedetten.
Die vervolgens zich te groot voelden om voor de echte topper, Willy van der Kuylen , te werken. "Wij lopen niet meer voor die ouwe l*l . Zijn passes komen niet meer aan ".
Een coach met voetbalhersens zou dan zeggen; "zijn passes komen niet altijd meer aan omdat er te weinig inzicht bij jullie is en te weinig geanticipeerd wordt op mogelijkheden die jullie niet eens zien. Maar als je geen vuile meters voor hem wil maken, dan kom je maar gezellig naast mij op de reservebank zitten. Voor jou tien anderen."

Zo niet de heer Libregts, die de kant koos van de zich overschattende waterdragers en Willy zelfs vernederde door hem een keer een hele tweede helft voor de Eretribune te laten warmlopen zonder hem te laten invallen.
Om daarna wekelijks in de voorbeschouwingen op Omroep Brabant hetzelfde deuntje af te draaien na eindeloze experimenten met Michel Valke, Erwin Koeman, Jan Poortvliet, Willy van der Kerkhof, Jung Mo Huh, etcetera, dat hij "het ideale plaatje nog niet gevonden had".
Gelukkig dat later in dat decennium het goede werk van Kees Rijvers kon worden voortgezet doordat er onder Ruts en een inmiddels wat ervarener Ploegsma flink gewinkeld werd bij onze concurrenten Ajax en Feijenoord zodat we onder Guus Hiddink konden uitgroeien tot ook een internationale topclub, die in 2025 zelfs bij de beste 16 van Europa hoort in de CL.

Forza PSV.
 
Laatst bewerkt:
Kan PSV jou niet vragen om een boek te schrijven aanvullend met mooie foto's?

Voor mijn gevoel was je al aanwezig bij de oprichting van de club. Respect hoor.
 
el berber zei:
Kan PSV jou niet vragen om een boek te schrijven aanvullend met mooie foto's?

Voor mijn gevoel was je al aanwezig bij de oprichting van de club. Respect hoor.
Klik om te vergroten...
Ach, er bestaan al diverse mooie boeken over onze mooie club.
Bij de oprichting in 1913 ben ik niet geweest, maar wel ben ik blij dat er zoveel mooie herinneringen zitten in mijn lange termijn geheugen.
Dat o zo veel beter werkt dan dat van de korte termijn.;)
 
Over je vraag 3, Ralf, welke wedstrijd jullie beslist hadden moeten zien, kan ik denk ik een heel boek schrijven.
Zoveel uitzonderlijk moois heeft ons PSV in de loop der tijden al laten zien.
Het liefst had ik hier willen schrijven PSV-Heracles van binnenkort met onze 26e titel , maar dat feest gaat helaas niet door. ;)

Dus terug het roemrijke verleden in.
Kies ik voor PSV-Ajax (5-2) in 1963, "mijn" eerste kampioensduel?
Na een spannende , knotsgekke competitie, voor nu en voortaan(?) ongekend.
Op Tweede Kerstdag 1962 begon het namelijk te sneeuwen op onze terugreis uit de Meer na een 1-1 gelijkspel tegen Ajax en de competitie kon na een strenge winter pas weer worden hervat half maart.
In de stand toen, halverwege het seizoen, was er slechts twee punten verschil aan de top met DOS, Sparta, SC Enschede, PSV , Feijenoord, Ajax en Fortuna'54 allemaal als kampioenskandidaten.
Kom daar nu nog maar eens om.

Of kies ik voor PSV-Ajax (6-2) in najaar 1975 toen Ralf Edstróm hen vernederde met 4 doelpunten?
Of voor de halve finale UEFA Cup PSV- Barcelona (3-0) in 1978 toen Johan Cruyff - volkomen kansloos in de zak bij Jan Poortvliet- 90 minuten bij elk , spaarzaam, balcontact massaal werd uitgefloten, vanwege zijn en Knobel's trieste en verraderlijke optreden jegens Jan van Beveren en Willy van der Kuylen eerder bij Oranje?
Of voor PSV-Bastia (3-0 ) toen wij de UEFA Cup wonnen en Skiete Willy bij het derde doelpunt demonstreerde hoe goed hij tweebenig was; met rechts tegen de paal en met links alsnog tegen de touwen.

Of langer geleden in 1959 voor PSV- SC Enschede (5-0) met vier doelpunten van Coen Dillen en een van Trevor Ford tegen de ploeg van Abe Lenstra?
Of voor de landstitel in 2018 na de 3-0 zege op Ajax dat als slechte verliezer met 9 man eindigde?
Of voor de demonstratie van Romario tegen Steaua Boekarest (5-1 ) met diens weergaloze derde treffer?
Of toch voor de 0-4 met de hattrick van Mark van Bommel in 2005 tegen Ajax toen de tribunes in de Arena lang voor het eindsignaal al half leeg waren?

Zo kan ik nog een hele tijd doorgaan als ik een beetje verder in mijn lange termijn geheugen zou graven.
Maar uiteindelijk kies ik - als het echt moet - toch voor een duel dat tussen de UEFA Cup winst in 1978 en de EC I winst in 1988 het meest besproken is met mede supporters.
De return in de kwartfinale UEFA Cup tegen FC Magdeburg, destijds een topploeg uit Oost Duitsland.

Uit was met 1-0 verloren en toen in de return wij al snel met 0-1 achterkwamen herinner ik mij dat na diverse gvd's er gezegd werd dat we wel naar huis konden, game over.
Vanwege de uit doelpunten die dubbel telden moesten wij nu immers tegen deze reuzen 3x zien te scoren.
De wanhoop werd een beetje hoop toen Brands de 1-1 inkopte en Willy van de Kerkhof vlak voor rust via een verdediger raak schoot.

Na de rust ,waarin we spraken over drie eerdere Europese halve finales en hoopten er die avond weer een te bereiken, bleef het derde doelpunt alsmaar uit.
Tot ineens Magdeburg bij een counter de 2-2 achter Jan binnen schoot.
Net als bij de 0-1 stond het huilen nader dan het lachen en leek het een zwarte avond te worden.

Gelukkig kopte Ernie meteen wederom raak, 3-2 dus, en hernieuwde hoop.
Zinderende spanning terwijl het laatste kwartier veel te snel verstreek.
En toen, de laatste minuut, Harrie Lubse die de van de keeper terug stuitende bal aan de overzijde - ik zat toen nog op West - van dichtbij in het dak van het doel knalde.
Waarop iedereen zo hard en hoog juichend opsprong dat we bijna het dak van de tribune konden aanraken.

Dat was echt een avond om nooit te vergeten, vooral omdat we twee maanden later onze eerste Europese prijs in handen kregen; de UEFA Cup.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan Onderaan