Amerika

En jawel, de FED komt wederom met haar "whatever it takes" guidance. Die gaan vrolijk door met het opkopen van waardeloze bedrijfskredieten van bedrijven die juist hadden moeten omvallen. Aandelenkoersen in de plus, ook al is het een kleine.

Als klap op de vuurpijl vandaag een mega artikel in de Financial Times over Apollo, een van de allergrootste private equity fondsen ter wereld. Die geven zelf gewoon toe dat ze met ome Jared K. hebben overlegd hoe hun risicovolle kredieten gered moesten worden. Baasje roept, hondje blaft; de FED is braaf.

Toch even een kleine uitleg over Apollo: traditioneel een private equity fonds die zich bezig hielden met het kopen van bedrijven met het idee ze jaren later met winst door te verkopen (of tussentijds zo ontzettend hard uit te melken dat ze gedurende de investeringsperiode alle cash er al uit hadden gemolken, waardoor een latere verkoop niet eens noodzakelijk was - het rendement was al gemaakt). Hebben na de fin. crisis van 2008 hun kans schoon te zien om zich te bewegen richting de financiële markt. Vanuit hun aasgieren-perspectief natuurlijk geen gek idee, aangezien sinds 2008 het hele 'quantitative easing' in snelvaart is gegaan en er dus nog meer geld in omloop is en zal blijven. Een instituut opzetten met toegang tot die berg aan liquiditeit is een prima recept om rendement te kunnen maken, dacht men. Apollo heeft zelfs een meer dan serieuze poging gewaagd om een bank op te zetten. Niet gelukt, omdat na de crisis banken in de US te strak gereguleerd werden. Hun oplossing: massaal verzekeraars opkopen en een fonds opzetten die uitsluitend bestemd is voor het uitlenen van risicovol krediet (met dus een hoog rendement, maar wel risicovol).

Een bank leent geld uit aan klanten. De lening wordt een 'asset' (activa / 'bezitting') voor de bank. Tegenover deze assets staan 'liabilities' (passiva / schulden) die de bank heeft. Dat zijn voor een groot deel deposits van klanten. Overigens is dit een gesimplificeerd plaatje van hoe dit daadwerkelijk in z'n werking gaat; dit is hoe we denken dat het gaat, maar in feite creëert een commerciële bank leningen uit het niets. Dat deposito's daar iets mee te maken hebben, is een fabel. Sterker nog; juridisch gezien is de deposito die je hebt bij jouw bank domweg een lening die jij aan de bank verstrekt. Verwarrend en voor nu even niet belangrijk. Topic voor een andere keer; voor geïnteresseerden raad ik Richard Werner aan; een zeer intelligente en sympathieke kerel en de auteur van bestseller Princes of the Yen, waarin hij het ongekende Japan-debacle geweldig beschrijft.
Apollo kon geen banklicentie krijgen, dus - en ik moet zeggen, ik vind het net zo geniaal als dat ik het moreel verwerpelijk vind - bedachten ze: onze 'liabilities' waar we 'assets' tegenover kunnen zetten zijn dan geen spaargelden (deposits) van klanten zoals bij banken, maar wij hebben een hele berg met verzekeringspremies uit onze opgekochte insurance business. Dat worden onze 'deposits' die we mooi kunnen gebruiken om met dikke marges uit te lenen. Wat zelfs veel aantrekkelijker is; daar waar deposits direct opeisbaar zijn door een klant van de bank, is het voor een retail klant veel moeilijker tot onmogelijk (afhankelijk van het verzekeringscontract) om ingelegde premies (incl. tussentijdse rendementen) direct op te eisen bij de verzekeraar.

En zo geschiedde. Apollo heeft de allergrootste 'shadow banking' business ter wereld opgezet op deze manier, met maar liefst $200bn aan uitstaande leningen, 10% (!) van het totaal aan uitstaande leningen via het shadow banking systeem in de US. Officieel geen bank, maar in de praktijk natuurlijk wel. En zo hebben ze aan hun traditionele private equity business een nieuwe tak toegevoegd - hun 'credit fund' - waarmee ze in feite opereren als een bank die leningen verstrekt. Leningen waarvan het grootste deel risicovol - zo kun je immers de hoogste rentes verdienen. En als je omvalt doordat je te risicovolle leningen hebt verstrekt, klop je blijkbaar zo aan bij de FED. Wel de lusten - de mogelijkheid om leningen te verstrekken en ook nog eens met dikke marges - maar niet de lasten van een bank (eisen met betrekking tot kapitaalbuffers, leverage ratio's, Basel, etc.).

Enfin, Apollo is een perfect voorbeeld van een gratis FED-bailout aan private equity, waar ik in een eerdere post op doelde. Wanneer het gaat om "Too Big To Fail" instituten zoals de allergrootste banken blijven dergelijke partijen onbenoemd, maar shadow banks zoals Apollo vormen inmiddels een minstens net zo groot systeemrisico in finance.

De US gaat ondertussen richting de 30m werklozen, maar Powell maakt zich meer druk om aandelenkoersen. Het is echt wachten op het moment dat de FED ook daadwerkelijk aandelen op gaat kopen dmv het sponsoren van ETFs (verschillende aandelen in mandjes). Verder zou het me niets verbazen als het eerdere Amerikaanse taboe van negatieve rentes er vroeg of laat gaat komen. Even afgezien of dat daadwerkelijk gebeurt; de rentes zullen historisch laag blijven, tegen de nul. Funest voor pensioenen; een andere verborgen megaschuld in de US die ik de vorige keer vergat te benoemen. Met deze rentestanden is het onmogelijk om aan toekomstige pensioenverplichtingen te voldoen. Gezien de $-bazooka die overheidsschulden in recordtempo accumuleert, is elk procentpuntje omhoog in rente uberhaupt te veel om de schulden te kunnen dragen straks.

U beveelt; de FED pompt. $-bazooka at your service.
 
En jawel, de FED komt wederom met haar "whatever it takes" guidance. Die gaan vrolijk door met het opkopen van waardeloze bedrijfskredieten van bedrijven die juist hadden moeten omvallen. Aandelenkoersen in de plus, ook al is het een kleine.

Als klap op de vuurpijl vandaag een mega artikel in de Financial Times over Apollo, een van de allergrootste private equity fondsen ter wereld. Die geven zelf gewoon toe dat ze met ome Jared K. hebben overlegd hoe hun risicovolle kredieten gered moesten worden. Baasje roept, hondje blaft; de FED is braaf.

Toch even een kleine uitleg over Apollo: traditioneel een private equity fonds die zich bezig hielden met het kopen van bedrijven met het idee ze jaren later met winst door te verkopen (of tussentijds zo ontzettend hard uit te melken dat ze gedurende de investeringsperiode alle cash er al uit hadden gemolken, waardoor een latere verkoop niet eens noodzakelijk was - het rendement was al gemaakt). Hebben na de fin. crisis van 2008 hun kans schoon te zien om zich te bewegen richting de financiële markt. Vanuit hun aasgieren-perspectief natuurlijk geen gek idee, aangezien sinds 2008 het hele 'quantitative easing' in snelvaart is gegaan en er dus nog meer geld in omloop is en zal blijven. Een instituut opzetten met toegang tot die berg aan liquiditeit is een prima recept om rendement te kunnen maken, dacht men. Apollo heeft zelfs een meer dan serieuze poging gewaagd om een bank op te zetten. Niet gelukt, omdat na de crisis banken in de US te strak gereguleerd werden. Hun oplossing: massaal verzekeraars opkopen en een fonds opzetten die uitsluitend bestemd is voor het uitlenen van risicovol krediet (met dus een hoog rendement, maar wel risicovol).

Een bank leent geld uit aan klanten. De lening wordt een 'asset' (activa / 'bezitting') voor de bank. Tegenover deze assets staan 'liabilities' (passiva / schulden) die de bank heeft. Dat zijn voor een groot deel deposits van klanten. Overigens is dit een gesimplificeerd plaatje van hoe dit daadwerkelijk in z'n werking gaat; dit is hoe we denken dat het gaat, maar in feite creëert een commerciële bank leningen uit het niets. Dat deposito's daar iets mee te maken hebben, is een fabel. Sterker nog; juridisch gezien is de deposito die je hebt bij jouw bank domweg een lening die jij aan de bank verstrekt. Verwarrend en voor nu even niet belangrijk. Topic voor een andere keer; voor geïnteresseerden raad ik Richard Werner aan; een zeer intelligente en sympathieke kerel en de auteur van bestseller Princes of the Yen, waarin hij het ongekende Japan-debacle geweldig beschrijft.
Apollo kon geen banklicentie krijgen, dus - en ik moet zeggen, ik vind het net zo geniaal als dat ik het moreel verwerpelijk vind - bedachten ze: onze 'liabilities' waar we 'assets' tegenover kunnen zetten zijn dan geen spaargelden (deposits) van klanten zoals bij banken, maar wij hebben een hele berg met verzekeringspremies uit onze opgekochte insurance business. Dat worden onze 'deposits' die we mooi kunnen gebruiken om met dikke marges uit te lenen. Wat zelfs veel aantrekkelijker is; daar waar deposits direct opeisbaar zijn door een klant van de bank, is het voor een retail klant veel moeilijker tot onmogelijk (afhankelijk van het verzekeringscontract) om ingelegde premies (incl. tussentijdse rendementen) direct op te eisen bij de verzekeraar.

En zo geschiedde. Apollo heeft de allergrootste 'shadow banking' business ter wereld opgezet op deze manier, met maar liefst $200bn aan uitstaande leningen, 10% (!) van het totaal aan uitstaande leningen via het shadow banking systeem in de US. Officieel geen bank, maar in de praktijk natuurlijk wel. En zo hebben ze aan hun traditionele private equity business een nieuwe tak toegevoegd - hun 'credit fund' - waarmee ze in feite opereren als een bank die leningen verstrekt. Leningen waarvan het grootste deel risicovol - zo kun je immers de hoogste rentes verdienen. En als je omvalt doordat je te risicovolle leningen hebt verstrekt, klop je blijkbaar zo aan bij de FED. Wel de lusten - de mogelijkheid om leningen te verstrekken en ook nog eens met dikke marges - maar niet de lasten van een bank (eisen met betrekking tot kapitaalbuffers, leverage ratio's, Basel, etc.).

Enfin, Apollo is een perfect voorbeeld van een gratis FED-bailout aan private equity, waar ik in een eerdere post op doelde. Wanneer het gaat om "Too Big To Fail" instituten zoals de allergrootste banken blijven dergelijke partijen onbenoemd, maar shadow banks zoals Apollo vormen inmiddels een minstens net zo groot systeemrisico in finance.

De US gaat ondertussen richting de 30m werklozen, maar Powell maakt zich meer druk om aandelenkoersen. Het is echt wachten op het moment dat de FED ook daadwerkelijk aandelen op gaat kopen dmv het sponsoren van ETFs (verschillende aandelen in mandjes). Verder zou het me niets verbazen als het eerdere Amerikaanse taboe van negatieve rentes er vroeg of laat gaat komen. Even afgezien of dat daadwerkelijk gebeurt; de rentes zullen historisch laag blijven, tegen de nul. Funest voor pensioenen; een andere verborgen megaschuld in de US die ik de vorige keer vergat te benoemen. Met deze rentestanden is het onmogelijk om aan toekomstige pensioenverplichtingen te voldoen. Gezien de $-bazooka die overheidsschulden in recordtempo accumuleert, is elk procentpuntje omhoog in rente uberhaupt te veel om de schulden te kunnen dragen straks.

U beveelt; de FED pompt. $-bazooka at your service.

Met wat ik van Amerikaanse vrienden van mij weet zijn sommige steden al halve ghetto's en zijn de arme delen van grote steden als Detroit, Philadelphia enzovoorts amper nog beter dan derdewereldlanden. Ik ben heel benieuwd hoe erg het nog gaat worden in de huidige crisis en daarna, met o.a. alle extra werklozen erbij.
 
Met wat ik van Amerikaanse vrienden van mij weet zijn sommige steden al halve ghetto's en zijn de arme delen van grote steden als Detroit, Philadelphia enzovoorts amper nog beter dan derdewereldlanden. Ik ben heel benieuwd hoe erg het nog gaat worden in de huidige crisis en daarna, met o.a. alle extra werklozen erbij.

Dat wordt feest. Amerika stevent rechtstreeks af op een burgeroorlog als het zo doorgaat. Bestel de popcorn maar vast.
 
400 miljoen wapens en een stevige scheiding tussen de haves en de have nots. Ik sta eigenlijk verbaasd dat die nog niet is uitgebroken.

Dat is 'ie eigenlijk al, maar de latino's en de zwarten maken elkaar af, dus dat telt niet. Wacht maar tot er een blanke wordt aangevallen, dan is er ineens reden tot bezorgdheid.
 
Met wat ik van Amerikaanse vrienden van mij weet zijn sommige steden al halve ghetto's en zijn de arme delen van grote steden als Detroit, Philadelphia enzovoorts amper nog beter dan derdewereldlanden. Ik ben heel benieuwd hoe erg het nog gaat worden in de huidige crisis en daarna, met o.a. alle extra werklozen erbij.
Mijn vrouw landde regelmatig in Detroit om over de grens in Canada te werken. Het advies: stop niet voor een rood licht, dat is te gevaarlijk. „God bless America“, jammer dat God niet bestaat.
 
Nee joh, hoe komen ze ooit massaal aan wapens in een dusdanig geciviliseerd land... ow wacht, t is Amerika...

Tja. Meer landen hebben een hoog percentage wapenbezit. Canada, Australië, Zwitserland. Meer landen met een gewelddadige geschiedenis (eigenlijk heel europa, op Zwitserland na), Japan enz. Maar op de een of andere manier gaat het daar helemaal mis. En niemand die wat doet. Sterker nog, als je als politicus iets aan het probleem wil doen, dan is dat een vorm van politieke zelfmoord.
 
Tja. Meer landen hebben een hoog percentage wapenbezit. Canada, Australië, Zwitserland. Meer landen met een gewelddadige geschiedenis (eigenlijk heel europa, op Zwitserland na), Japan enz. Maar op de een of andere manier gaat het daar helemaal mis. En niemand die wat doet. Sterker nog, als je als politicus iets aan het probleem wil doen, dan is dat een vorm van politieke zelfmoord.

Als 20% of zo onder het bestaansminimum leeft en je hebt als land geen sociale voorzieningen en een lange historie van discriminatie, gevoed door een cultuur van grondwettelijke toestemming om wapens te hebben en er bovendien alles aan doet om de kloof tussen rijk en arm te vergroten, krijg je dit. Amerika is langzamerhand een petrischaaltje van hoe je een maatschappij niet moet opbouwen.

Ooit had ik Amerika overwogen voor een tijdelijke werkomgeving, da's inmiddels wel voorbij.
 
Als 20% of zo onder het bestaansminimum leeft en je hebt als land geen sociale voorzieningen en een lange historie van discriminatie, gevoed door een cultuur van grondwettelijke toestemming om wapens te hebben en er bovendien alles aan doet om de kloof tussen rijk en arm te vergroten, krijg je dit. Amerika is langzamerhand een petrischaaltje van hoe je een maatschappij niet moet opbouwen.

Ooit had ik Amerika overwogen voor een tijdelijke werkomgeving, da's inmiddels wel voorbij.

Ik heb er 4 weken rondgetrokken tijdens een vakantie. Prachtig. Zoveel dingen gezien en gedaan. Geschrokken van de verschillen in arm en rijk, op een niveau wat je niet verwacht van een westers land. En dan was ik wel eens door de Parijse Banlieu's gereden.....
Geschrokken van de opvattingen en beperkte denkwijzen. Ook hele leuke ervaringen gehad, met mensen die ik nog nooit had ontmoet een leuke avond doorbracht of oprechte interesse meemaakte, waren er ook veel momenten waarop ik dacht "zal maar even niks zeggen", of simpelweg blij was dat ik een blank huidje en (toen nog) donkerblond haar had.
Wonen? Nooit. Mevrouw Hoetierick wil nog een keer naar NY (zij is er al eens geweest), ik heb weinig zin om te gaan zolang de huidige joker daar het voor het zeggen heeft. Maar wonen? Nooit.
 
Ik heb er 4 weken rondgetrokken tijdens een vakantie. Prachtig. Zoveel dingen gezien en gedaan. Geschrokken van de verschillen in arm en rijk, op een niveau wat je niet verwacht van een westers land. En dan was ik wel eens door de Parijse Banlieu's gereden.....
Geschrokken van de opvattingen en beperkte denkwijzen. Ook hele leuke ervaringen gehad, met mensen die ik nog nooit had ontmoet een leuke avond doorbracht of oprechte interesse meemaakte, waren er ook veel momenten waarop ik dacht "zal maar even niks zeggen", of simpelweg blij was dat ik een blank huidje en (toen nog) donkerblond haar had.
Wonen? Nooit. Mevrouw Hoetierick wil nog een keer naar NY (zij is er al eens geweest), ik heb weinig zin om te gaan zolang de huidige joker daar het voor het zeggen heeft. Maar wonen? Nooit.
De zoon van een lerares woont er nu. Die was blij dat hij zijn baan niet kwijt was, want dan heb je ook direct geen zorgverzekering meer. In de coronatijd... Op zo‘n moment weet je weer waarom je daar niet wilt wonen.
 
Als 20% of zo onder het bestaansminimum leeft en je hebt als land geen sociale voorzieningen en een lange historie van discriminatie, gevoed door een cultuur van grondwettelijke toestemming om wapens te hebben en er bovendien alles aan doet om de kloof tussen rijk en arm te vergroten, krijg je dit. Amerika is langzamerhand een petrischaaltje van hoe je een maatschappij niet moet opbouwen.

Ooit had ik Amerika overwogen voor een tijdelijke werkomgeving, da's inmiddels wel voorbij.

Bovendien heerst er daar al decennia lang een verdeel en heers strategie/ cultuur/ politiek. Als je kijkt naar hun geschiedenis dan zie je dit terug.
 
Wellicht komt ooit de dag dat we dit topic een andere naam kunnen geven:

Amerika zonder Trump

En als Amerika zo doorgaat:

De rest van de wereld zonder Amerika

:rolleyes:
 
w641psj23mw41.jpg
 
De zoon van een lerares woont er nu. Die was blij dat hij zijn baan niet kwijt was, want dan heb je ook direct geen zorgverzekering meer. In de coronatijd... Op zo‘n moment weet je weer waarom je daar niet wilt wonen.
Mijn zus woont er met haar Amerikaanse echtgenoot. En mijn moeder woont er. Beide in goeie, rijke, blanke buurten. En in de arme buurten komen ze nooit en hoeven ze ook niet te komen. Maar mijn zwager heeft wel 6 pistolen (geen semi-automatische rifles) en als er ooit na zonsondergang wordt aangebeld is het alarmfase 1.

Dat krijg je natuurlijk als je het verschil tussen arm en rijk te ver laat oplopen. Dan kan rijk niet meer overal veilig over straat en hebben ze muren en bewakers nodig om arm bij ze vandaan te houden. Was in Zuid-Afrika ook zo'n succes. Ik snap niet dat de rijken in Amerika niet snappen dat hun leven ook veel aangenamer kan worden als ze bereid zijn iets van hun enorme rijkdom te delen met de rest.
 
Ik heb er 4 weken rondgetrokken tijdens een vakantie. Prachtig. Zoveel dingen gezien en gedaan. Geschrokken van de verschillen in arm en rijk, op een niveau wat je niet verwacht van een westers land. En dan was ik wel eens door de Parijse Banlieu's gereden.....
Geschrokken van de opvattingen en beperkte denkwijzen. Ook hele leuke ervaringen gehad, met mensen die ik nog nooit had ontmoet een leuke avond doorbracht of oprechte interesse meemaakte, waren er ook veel momenten waarop ik dacht "zal maar even niks zeggen", of simpelweg blij was dat ik een blank huidje en (toen nog) donkerblond haar had.
Wonen? Nooit. Mevrouw Hoetierick wil nog een keer naar NY (zij is er al eens geweest), ik heb weinig zin om te gaan zolang de huidige joker daar het voor het zeggen heeft. Maar wonen? Nooit.

Ik kom er vaak en de zus van m'n vrouw heeft er 13 jaar gewoond. Ieder jaar waren we er wel een paar weken. Schitterend land, veelal heel vriendelijk, maar zo dual allemaal.
 
Trump-bashing is erg voor de hand liggend deze dagen en vooropgesteld zijn alle taferelen die we vanuit de US mee krijgen natuurlijk niet uitsluitend op het conto te schrijven van één man, maar ook een bataljon aan belanghebbenden, adviseurs en in zijn geval zelfs familieleden. Toch weer een even schokkend als enerverend boek in twee dagen uit gelezen, waarbij het tempo zeker niet in de laatste plaats te danken was aan een totale verbijstering; het boek van Anthony Gardner, die in de periode 2014-2017 de US ambassadeur was bij de EU. Hij zoomt voornamelijk in op de US-EU relatie en hoe Trump die stelselmatig heeft verkracht - en uiteraard nog steeds verder aan het verzieken is.

Trump heeft onlangs iig wederom de oorlog aan Europa verklaard; ditmaal was COVID-19 zijn stok om mee te slaan. In een van zijn toespraken over het coronavirus verklaarde Trump zoals alom bekend nadrukkelijk dat Europa "besmette" infectiehaarden had in de US en dat hij daarom directe vluchten vanaf daar zou stoppen. Ridicuul genoeg wist hij ook in deze situatie van Europa de boeman te maken.

Het is inmiddels een achterhaalde retorische vraag, maar is er uberhaupt voor voorbeeld te noemen van een andere Amerikaanse president die, op een beledigende en eenzijdige manier en zonder voorafgaand overleg, zo'n belangrijke beslissing met ernstige gevolgen voor belangrijke bondgenoten heeft genomen? Het was een dramatische illustratie van hoe ome Donald tijdens zijn bewindsperiode so far herhaaldelijk de meest essentiële partners van de US heeft gekleineerd en ondermijnd. De benarde situatie van 'zijn' Europese bondgenoten, van wie sommigen, vooral Italië, in een dramatische humanitaire noodsituatie verkeerden, konden hem zogezegd aan z'n reet roesten. Ook hebben we allemaal kunnen aanschouwen hoe hij nul leiderschap toonde om een wereldwijd partnerschap aan te gaan om de crisis aan te pakken, waarin 'zijn' Europese bondgenoten cruciale partners zouden zijn. Tijdens de ebola-crisis in West-Afrika in 2014-2015 daarentegen werkten de US en de EU buitengewoon nauw en succesvol samen om de verspreiding van infectie te stoppen.

Heb z'n toespraak nog even terug gekeken en eigenlijk is het simpelweg schaamteloze politiek: hij stelde de UK en Ierland (de US haar vermeende "speciale partners") vrij, ook al hadden beide al veel gevallen van het virus en bevonden ze zich in een vroeger stadium van de exponentiële uitbraak die hun Europese buren - waaronder wij - ervaren. Het spreekt voor zich dat wij Europeanen naar de UK en Ierland kunnen reizen voordat we naar de US vliegen. Houders van Amerikaanse paspoorten werden vrijgesteld van het reisverbod, ook al waren ze mogelijk besmet. Bovendien negeerde het beleid om vliegreizen stop te zetten het voor de hand liggende feit dat het virus al in de US was en snel groeide. Ook deze manoeuvre probeerde simpelweg de boel af te leiden van het daadwerkelijke probleem: de overduidelijke tekortkomingen in de binnenlandse reactie / beleid op COVID-19.

Enfin, veel van bovenstaande is in alle eerlijkheid enigszins achterhaald en overal lang en breed uitgemeten (sorry), maar in de context van het boek was deze toespraak van DT slechts het toppunt van vele aanvallen op Europa en plaatst het veel in perspectief. Trump is afgeweken van zes decennia "partisan" buitenlands US beleid; een beleid dat de Europese integratie ondersteunde omdat het niet alleen goed was voor Europa, maar ook goed was voor de Amerikaanse belangen. De EU is voor de US een cruciale partner op veel gebieden; van regionale en zelfs mondiale thema's, waaronder klimaatverandering, buitenlandse hulp en humanitaire hulp, sancties, wetshandhaving, hervorming van de WHO, en - ook niet geheel onbelangrijk - China dwingen eerlijk te spelen in de wereldhandel.

Trump heeft het "playbook" verscheurd, met zeer ernstige gevolgen voor de US, haar bondgenoten en zelfs de wereld. Hij was een luide cheerleader voor de Brexit, hoewel het ongetwijfeld en absurd genoeg veel kritieke Amerikaanse belangen ondermijnt. Het was voor de US juist nuttig om de UK in de EU-tent te hebben, omdat door de Amerikanen vaak wordt beargumenteerd dat Londen op veel punten filosofisch zo op één lijn met ze zou zitten. Hij heeft erop aangedrongen dat de UK zou afwijken van de EU-regelgeving, advies dat premier Boris Johnson maar wat graag lijkt te verwelkomen, ook al hebben veel Amerikaanse bedrijven decennialang in de UK geïnvesteerd in de veronderstelling dat het in overeenstemming zou blijven met de EU-regelgeving. Hij heeft populistische, nationalistische en eurosceptische partijen in Europa gepromoot, terwijl hij autoritaire landen over de hele wereld heeft omarmd. DT heeft van de EU eigenlijk een bizarre karikatuur weten te maken: een leugenachtige schets van een disfunctionele organisatie, volledig gedomineerd door Duitsland, die alleen is opgericht om de US te verslaan in de handel. Dat de EU de invloed van haar kleinere leden vergroot is hem een doorn in het oog, met wie hij liever bilateraal handelt - vanzelfsprekend omdat dat hem beter uit zou komen. Toegegeven; het is na het Wopke-debacle ook enigszins misplaatst om te doen alsof wij in de EU zo'n harmonieus blok vormen en dat zal ik ook zeker niet beweren, maar you get the point hopelijk.

De US hebben ongetwijfeld ernstige meningsverschillen gehad met de EU, vooral mbt belemmeringen voor de export van Amerikaanse voedingsmiddelen. In zijn boek beschrijft Gardner ook dat hij veel van deze veldslagen tijdens zijn diplomatieke mandaat heeft gestreden, evenals zijn voorgangers van beide politieke partijen. Maar - zo beredeneert hij ook zelf - het is volkomen misleidend om te beweren dat alleen de EU en niet de US beperkingen oplegt aan de ("trans-Atlantische") handel. Overigens is het absurd om in die relatie selectief en volledig te focussen op de handel in goederen, zonder het substantiële overschot van de US aan diensten te negeren. Ik vind het opmerkelijk dat hij dat gegeven buiten beschouwing laat. Bovendien zou geen enkele voorafgaande regering de EU hebben bedreigd met invoertarieven voor staal, aluminium of auto's, omdat deze invoer in vredestijd niets meer dan een nationaal veiligheidsrisico vormt.

Anyway, als Donaldo zo doorgaat dompelt hij vooral z'n eigen land verder in rouw. De voortdurende strijd tegen de EU ondermijnt het vermogen van zijn land om haar doelstellingen te bereiken. Niet alleen bij de bestrijding van het virus, maar ook op veel andere gebieden. Zijn grootste waanidee is misschien wel dat de US de echte dreiging (CHINA) het hoofd kan bieden zonder nauw met de EU samen te werken. Maar goed, het zullen vooral de Amerikanen zijn, i.e. het volk, die allemaal nog vele jaren de prijs zullen moeten betalen voor deze opzettelijke blindheid. En dat bovenop alle ellende en complete rip-offs die worden georkestreerd vanuit de financiële wereld, maar daar zal ik maar niet weer een heel essay over typen. Ik krijg steeds meer te doen met het normale Amerikaanse volk.
 
Terug
Bovenaan Onderaan