HuilieHuilieNummer8
Aanvoerder
Bij deze zou ik graag willen beginnen met het schrijven van mijn veel te positieve verhaal van mogelijk de meest zwarte dag van dit seizoen.
Auteur: blinde fanboy Kevin; één dag na zwarte zondag.
We blikken terug op een willekeurige doordeweekse dag waarvan mij de datum niet meer bijstaat. Rond een uur of half 9 besloot ik de laptop uit mijn tas te halen om zo de kaartverkoop te openen en een poging te wagen om kaartjes te bestellen voor wellicht een van de mooiste uitwedstrijden van het jaar: Vitesse - PSV. In spanning wachtte ik tot het 9 uur werd, het tijdstip waarop de kaartverkoop open gaat. 2 kaarten bestellen en op 'Bevestigen' klikken om vervolgens een rode balk te zien verschijnen met de tekst 'Kaartverkoop gesloten'. Als je dit om de drie secondes weet vol te houden dan komen de kaarten onvermijdelijk wel in je winkelmandje terecht. Trillend van de zenuwen bleef ik dit 'trucje' voortzetten, en jawel, op tijdstip 8.59 en 47 secondes ging de kaartverkoop dan eindelijk - tot mijn verbazing zonder dat ik het wist - open. U leest het goed, de kaartverkoop die eigenlijk om 9.00 uur open zou gaan, werd ineens 13 secondes eerder geopend. Geen wonder dat menig mens constant dat deprimerende 'Uitverkocht' in felrood ziet staan op de kaartverkoop. Enfin, de kaarten waren bevestigd en waren aan mijn winkelmandje toevoegen, hoewel mijn lichaam nog steeds stijf stond van de zenuwen. Met ongeloof vul ik mijn bankgegevens in om mezelf eindelijk te kronen tot eigenaar van twee prachtige uitkaarten voor Vitesse - PSV.
Na enkele weken wachten was het eindelijk 7 april 2019. Met de fiets doe ik dingen zodat ik uiteindelijk in een dorp terechtkom waar wel bussen op zondag rijden. Gelukkig kan mijn fiets dingen doen die ervoor zorgen dat ik voortbeweeg zonder daar al te veel voor te bewegen, zodat ik mijn aandacht kan verleggen op het heerlijke weer, wegdromend en denken aan de prachtige sfeervideo's geüpload door PSV Support van de krankzinnige uitwedstrijden die zij allemaal hebben beleefd. Aangekomen in de dorpstad (een stad in verhouding tot mijn dorp) waar bussen op zondag rijden, vertrek ik met mijn vriend richting Eindhoven door bus 305 te benutten. Eenmaal in Eindhoven bewegen wij ons richting het mooiste stadion van de wereld, gelegen in het centrum van een van de mooiste steden des wereld. Met 998 andere PSV supporters vertrokken wij in een rij van bussen om tijdstip 14.17 naar Arnhem, om ons kluppie te steunen in deze moeizame tijd.
Na grofweg een uurtje rijden zag ik een blauw bord met daarop 'Arnhem' staan. Zo eentje waar af en toe een rode streep doorheen staat waarbij je in het geval van Schijndel - met een dikke rode streep erdoorheen - goed zit. Nog geen enkele minuten later zie ik in grote letters 'GELREDOME' staan. Hoewel het stadion vanuit de buitenkant er enigszins oké uit zag, kan ik helaas geen goed woord over de locatie met jullie delen. Allemaal parkeerplaatsen, snelwegen, busstation. Een deprimerende locatie, volledig verkracht met als hoofddoel zo makkelijk mogelijk toegankelijk zijn voor de mensen. Daardoor realiseer ik me maar al te goed hoe belangrijk de positie van ons mooie stadion is. Zoals een van onze supportliederen state: "Noem mij een boer of provinciaal, ik heb er schijt aan allemaal!". Na een gijzeling in een bloedhete bus van ruim 20 minuten mochten wij dan eindelijk de bus verlaten en toetreden in het GelreDome, waar een rookverbod geldt maar al wat je ruikt rook is.
Ruim een uur voor de wedstrijd wachten wij totdat er iets te beleven valt. Vijfenveertig minuten voor de wedstrijd betreden de keepers van PSV het veld, die kort worden aangemoedigd door de supporters. Ongeveer tien minuten later betreden de rest van de spelers het veld, die tevens een korte aanmoediging krijgen. Maar de twaalfde man spaart hun keel voor de aanstaande negentig minuten die komen gaan.
De adelaar begint rondjes te vliegen, het derde clublied van Vitesse wordt afgespeeld, want de andere twee waren klaarblijkelijk niet goed genoeg om het publiek in Arnhem op te jutten. De geelswerte alsmede rood witte vlaggen worden in de lucht gestoken en op een van de overige tribunes werd een spandoek omhoog getild. Alles wat je nodig hebt om de spelers nog net een klein beetje meer het hart onder de riem te steken. De scheidsrechter blaast op zijn fluitje en de wedstrijd begint.
Twee dingen vielen me gelijk op: Een: PSV kreeg in de eerste tien minuten iets van vijf corners. Twee: PSV kan net zo goed geen corners meer nemen, want iedere keer dat ik het zie mislukken neemt mijn PSV lust beetje bij beetje af. Drie: Oh wacht, drie? Vitesse staat op 1-0 voorsprong en het GelreDome ontploft. Ik vraag me af of iemand op dit forum heeft voorspeld dat PSV binnen een kwartier op achterstand zou komen, net zoals tegen Utrecht en Heerenveen. Hoe dan ook, veel gescheld in het uitvak. Voor mij als zeer nuchtere supporter maakt het niet veel uit. Immers zijn er nog tachtig minuten om het recht te zetten en daarnaast is het zowat een vereiste geworden voor PSV om met een achterstand te beginnen omdat je anders niet het gevoel hebt dat je mag voetballen.
Na de 1-0 vielen mij twee dingen op: Een: PSV heeft geen kans gehad. Twee: Hier zou ik van alles neer kunnen zetten, dus zal ik het volgende zeggen: de support van onze kant was top en ik heb enorm genoten van de sfeer in het vak. Vitesse had nog enkele kansjes maar ook niet zoveel. Het publiek van Vitesse staren nog steeds als makke schapen voor zich uit. Kijkend naar de klok dringt de tijd. De 1-0 blijft staan, totdat, vanuit het niets, een dieptepass op Lozano wordt gegeven, die op de keeper afrent - nooit had gescoord - maar wel een penalty versiert omdat onze ex-keeper Pasveer zijn handen gebruikte voor dingen die van Guzubjoek blijkbaar niet mochten - tot mijn verbazing. Met zenuwen wachten we de penalty af, want de VAR moet nog twee à drie minuten kijken of zij bewijs kunnen vinden voor een schwalbe van onze Mexicaan. Nadat zelfs Zeist geen mogelijkheid zag in het aansmeren van een gele kaart werd de penalty dan eindelijk door Lozano genomen, die hem fijn afrondde en de score weer op 1-1 bracht.
Dan denken jullie supporters natuurlijk: geen vuiltje aan de lucht. Verkeerd gedacht, want onze Guzubjoek deelt enkele minuten later een penalty uit, maar dan tegen PSV. Wij als uitvak keken met verbazing toe. Hulde voor de opkomst van internet en media, want de man voor mij had een vriend die ook PSV keek waarmee hij appte die zei dat de speler van Vitesse niet in zijn gezicht werd geraakt. Waar wij in het uitvak binnen dertig seconden al wisten dat het geen penalty was - daar waar een stel mannen van een jaar of veertig vijftig middelvingers stonden op te steken naar het uitvak om zo hun prominentie en trots voor Vitesse te tonen - dat het geen penalty was, terwijl de VAR weer lekker twee à drie minuten moest kijken om er zeker van te zijn dat het inderdaad geen penalty was. Guzubjoek kijkt en inderdaad, het was geen penalty - alhoewel je met Guzubjoek nooit weet hoe het afloopt. Die man verzint ter plekke zijn eigen regels.
Met een stand van 1-1 gaan we rusten, wat gezien de kansen nog een redelijk goed resultaat was. Na een broodje frikandel is het weer de hoogte tijd om mijn stem verder af te breken tijdens het zingen/schreeuwen van liederen voor ons mooie PSV.
De tweede helft was naar mijn mening beter dan de eerste helft. De backs leken wat meer betrokken te zijn in het spel en Ihattaren viel prima in. Wat ik zo mooi vond aan Ihattaren, is dat hij zich tussen drie of zelfs vier man bevindt, de bal aangespeeld krijgt en vervolgens een prachtige steekpass aflegt op Dumfries dan wel een andere vleugelaanvaller die een sprintje in het diepte durft te wagen. Ook nog een dieptepass op Lozano bood de mogelijkheid om op voorsprong te komen, maar helaas, Lozano was te voorspelbaar en doorzien door Pasveer. Eindelijk lijkt PSV dan grip te hebben op de wedstrijd, totdat vanuit het niets zo'n speler van Vitesse met een zwabberbal scoort. Dat is wel het stukje pech waar PSV nu mee te maken heeft, waardoor ik het persoonlijk zwart inzie om de titel nog binnen te halen. Het stukje 'geluk van de kampioen' ontbreekt bij deze bij PSV enorm.
Na de 2-1 volgen drie levensgevaarlijke corners van Vitesse, waarvan ik me afvraag of het de fouten van PSV zijn of de verdienste van Vitesse. Hoe dan ook, PSV moet zich achter de oren krabben dat Vitesse met drie corners gevaarlijker is geweest dan PSV, die op dat moment van de wedstrijd al boven de vijf ongevaarlijke corners heeft genomen. PSV komt na die corner weer terug en zoals ik hiervoor al heb beschreven met Ihattaren, werd zo een aanval opgezet en goed afgegeven op Luuk, die PSV op 2-2 zet. Dit is het moment waar de sfeer dan echt losbrak. De twaalfde man pootte flink aan om het team nog even aan te moedigen...
Tim, die ooit bij PSV heeft gevoetbald, komt erin voor Vitesse. Het zou wel een portie ironie zijn als uitgerekend Tim zijn ex-club PSV de das om doet door de 3-2 binnen te prikken en de titelaspiraties in duizenden te gooien. Nou goed... De ironie van dat scenario was zeer pijnlijk om daadwerkelijk mee te maken. Schreeuwen als ik kon en zwaaiend met mijn sjaal probeerde ik ons team nog naar een overwinning te juichen. PSV drong aan en Luuk en Dumfries kregen twee gigantische kansen, die helaas beide werden gekeerd door Pasveer. Het geloof onder de supporters was nog niet verdwenen, gelukkig, dus met een vol uitvak bleven wij ervoor gaan. Uiteindelijk, een dieptepass van Bergwijn op Lozano, zorgde voor een tweede - meer dan terechte overigens - penalty, die tevens werd benut door Lozano. Met nog vier minuten blessuretijd kon PSV nog punten stelen uit Arnhem. Helaas is alles wat ik over de slotminuten kan zeggen... Gewoon waardeloos hoe je alsnog met vier man vastgenageld blijft aan de middenlijn en heel jammer dat Ihattaren, die vijfenveertig minuten fantastisch speelt, in de laatste vier minuten twee lange ballen naar niemandsland speelt en hiermee de blessuretijd als sneeuw voor de zon laat smelten.
De veertig- dan wel vijftig-jarige Vitesse sneupporters moesten nog even, voordat wij het uitvak verlieten, hun middelvingers jegens de boeren opsteken, dat terwijl juist zij zojuist twee punten - discutabel drie - zijn misgelopen tegen PSV.
Uiteindelijk heb ik genoten van de sfeer in het uitvak. Het was heel gezellig en een mooie dag, alleen ontbraken de drie punten. Ik en mijn overige 999 supporters hebben gestreden waarvoor wij waard zijn. En PSV heeft ook gestreden, maar helaas zijn onze spelers zoekende naar de wijze waarop onze coach wil spelen. Want qua samenspel lijkt het nu alsof de spelers elkaar voor het eerst ontmoeten.
De terugreis naar huis duurde lang. Voordat de bussen vertrokken waren we ruim dertig minuten verder. Een uur en iets meer later kwamen we aan in Eindhoven, waar we op het station nog eens twintig minuten op bus 305 moesten wachten. Aankomende in de dorpstad moest ik 's avonds zo rond 21 uur nog naar huis fietsen, waarna ik nog eigenlijk 2½ uur met het openbaar vervoer naar mijn studentenstad Wageningen zou moeten reizen. Gelukkig hadden mijn ouders mij afgezet in Wageningen, waar wij tussendoor nog naar de friettent waren geweest om nog lekker wat eten te pakken.
Van 12 tot 22 ben ik van huis geweest voor PSV en om heel eerlijk te zijn ben ik teleurgesteld maar nog lange na niet zo erg als toen tegen Emmen. Ben ik al te gewend geraakt aan ons warrige spel of zijn wij supporters hier veel te zuur jegens eigen spelers?
Hoe dan ook, nog vijf wedstrijden, waar wij onze mannen zullen laten zien wat vriendschap vermag.
Auteur: blinde fanboy Kevin; één dag na zwarte zondag.
We blikken terug op een willekeurige doordeweekse dag waarvan mij de datum niet meer bijstaat. Rond een uur of half 9 besloot ik de laptop uit mijn tas te halen om zo de kaartverkoop te openen en een poging te wagen om kaartjes te bestellen voor wellicht een van de mooiste uitwedstrijden van het jaar: Vitesse - PSV. In spanning wachtte ik tot het 9 uur werd, het tijdstip waarop de kaartverkoop open gaat. 2 kaarten bestellen en op 'Bevestigen' klikken om vervolgens een rode balk te zien verschijnen met de tekst 'Kaartverkoop gesloten'. Als je dit om de drie secondes weet vol te houden dan komen de kaarten onvermijdelijk wel in je winkelmandje terecht. Trillend van de zenuwen bleef ik dit 'trucje' voortzetten, en jawel, op tijdstip 8.59 en 47 secondes ging de kaartverkoop dan eindelijk - tot mijn verbazing zonder dat ik het wist - open. U leest het goed, de kaartverkoop die eigenlijk om 9.00 uur open zou gaan, werd ineens 13 secondes eerder geopend. Geen wonder dat menig mens constant dat deprimerende 'Uitverkocht' in felrood ziet staan op de kaartverkoop. Enfin, de kaarten waren bevestigd en waren aan mijn winkelmandje toevoegen, hoewel mijn lichaam nog steeds stijf stond van de zenuwen. Met ongeloof vul ik mijn bankgegevens in om mezelf eindelijk te kronen tot eigenaar van twee prachtige uitkaarten voor Vitesse - PSV.
Na enkele weken wachten was het eindelijk 7 april 2019. Met de fiets doe ik dingen zodat ik uiteindelijk in een dorp terechtkom waar wel bussen op zondag rijden. Gelukkig kan mijn fiets dingen doen die ervoor zorgen dat ik voortbeweeg zonder daar al te veel voor te bewegen, zodat ik mijn aandacht kan verleggen op het heerlijke weer, wegdromend en denken aan de prachtige sfeervideo's geüpload door PSV Support van de krankzinnige uitwedstrijden die zij allemaal hebben beleefd. Aangekomen in de dorpstad (een stad in verhouding tot mijn dorp) waar bussen op zondag rijden, vertrek ik met mijn vriend richting Eindhoven door bus 305 te benutten. Eenmaal in Eindhoven bewegen wij ons richting het mooiste stadion van de wereld, gelegen in het centrum van een van de mooiste steden des wereld. Met 998 andere PSV supporters vertrokken wij in een rij van bussen om tijdstip 14.17 naar Arnhem, om ons kluppie te steunen in deze moeizame tijd.
Na grofweg een uurtje rijden zag ik een blauw bord met daarop 'Arnhem' staan. Zo eentje waar af en toe een rode streep doorheen staat waarbij je in het geval van Schijndel - met een dikke rode streep erdoorheen - goed zit. Nog geen enkele minuten later zie ik in grote letters 'GELREDOME' staan. Hoewel het stadion vanuit de buitenkant er enigszins oké uit zag, kan ik helaas geen goed woord over de locatie met jullie delen. Allemaal parkeerplaatsen, snelwegen, busstation. Een deprimerende locatie, volledig verkracht met als hoofddoel zo makkelijk mogelijk toegankelijk zijn voor de mensen. Daardoor realiseer ik me maar al te goed hoe belangrijk de positie van ons mooie stadion is. Zoals een van onze supportliederen state: "Noem mij een boer of provinciaal, ik heb er schijt aan allemaal!". Na een gijzeling in een bloedhete bus van ruim 20 minuten mochten wij dan eindelijk de bus verlaten en toetreden in het GelreDome, waar een rookverbod geldt maar al wat je ruikt rook is.
Ruim een uur voor de wedstrijd wachten wij totdat er iets te beleven valt. Vijfenveertig minuten voor de wedstrijd betreden de keepers van PSV het veld, die kort worden aangemoedigd door de supporters. Ongeveer tien minuten later betreden de rest van de spelers het veld, die tevens een korte aanmoediging krijgen. Maar de twaalfde man spaart hun keel voor de aanstaande negentig minuten die komen gaan.
De adelaar begint rondjes te vliegen, het derde clublied van Vitesse wordt afgespeeld, want de andere twee waren klaarblijkelijk niet goed genoeg om het publiek in Arnhem op te jutten. De geelswerte alsmede rood witte vlaggen worden in de lucht gestoken en op een van de overige tribunes werd een spandoek omhoog getild. Alles wat je nodig hebt om de spelers nog net een klein beetje meer het hart onder de riem te steken. De scheidsrechter blaast op zijn fluitje en de wedstrijd begint.
Twee dingen vielen me gelijk op: Een: PSV kreeg in de eerste tien minuten iets van vijf corners. Twee: PSV kan net zo goed geen corners meer nemen, want iedere keer dat ik het zie mislukken neemt mijn PSV lust beetje bij beetje af. Drie: Oh wacht, drie? Vitesse staat op 1-0 voorsprong en het GelreDome ontploft. Ik vraag me af of iemand op dit forum heeft voorspeld dat PSV binnen een kwartier op achterstand zou komen, net zoals tegen Utrecht en Heerenveen. Hoe dan ook, veel gescheld in het uitvak. Voor mij als zeer nuchtere supporter maakt het niet veel uit. Immers zijn er nog tachtig minuten om het recht te zetten en daarnaast is het zowat een vereiste geworden voor PSV om met een achterstand te beginnen omdat je anders niet het gevoel hebt dat je mag voetballen.
Na de 1-0 vielen mij twee dingen op: Een: PSV heeft geen kans gehad. Twee: Hier zou ik van alles neer kunnen zetten, dus zal ik het volgende zeggen: de support van onze kant was top en ik heb enorm genoten van de sfeer in het vak. Vitesse had nog enkele kansjes maar ook niet zoveel. Het publiek van Vitesse staren nog steeds als makke schapen voor zich uit. Kijkend naar de klok dringt de tijd. De 1-0 blijft staan, totdat, vanuit het niets, een dieptepass op Lozano wordt gegeven, die op de keeper afrent - nooit had gescoord - maar wel een penalty versiert omdat onze ex-keeper Pasveer zijn handen gebruikte voor dingen die van Guzubjoek blijkbaar niet mochten - tot mijn verbazing. Met zenuwen wachten we de penalty af, want de VAR moet nog twee à drie minuten kijken of zij bewijs kunnen vinden voor een schwalbe van onze Mexicaan. Nadat zelfs Zeist geen mogelijkheid zag in het aansmeren van een gele kaart werd de penalty dan eindelijk door Lozano genomen, die hem fijn afrondde en de score weer op 1-1 bracht.
Dan denken jullie supporters natuurlijk: geen vuiltje aan de lucht. Verkeerd gedacht, want onze Guzubjoek deelt enkele minuten later een penalty uit, maar dan tegen PSV. Wij als uitvak keken met verbazing toe. Hulde voor de opkomst van internet en media, want de man voor mij had een vriend die ook PSV keek waarmee hij appte die zei dat de speler van Vitesse niet in zijn gezicht werd geraakt. Waar wij in het uitvak binnen dertig seconden al wisten dat het geen penalty was - daar waar een stel mannen van een jaar of veertig vijftig middelvingers stonden op te steken naar het uitvak om zo hun prominentie en trots voor Vitesse te tonen - dat het geen penalty was, terwijl de VAR weer lekker twee à drie minuten moest kijken om er zeker van te zijn dat het inderdaad geen penalty was. Guzubjoek kijkt en inderdaad, het was geen penalty - alhoewel je met Guzubjoek nooit weet hoe het afloopt. Die man verzint ter plekke zijn eigen regels.
Met een stand van 1-1 gaan we rusten, wat gezien de kansen nog een redelijk goed resultaat was. Na een broodje frikandel is het weer de hoogte tijd om mijn stem verder af te breken tijdens het zingen/schreeuwen van liederen voor ons mooie PSV.
De tweede helft was naar mijn mening beter dan de eerste helft. De backs leken wat meer betrokken te zijn in het spel en Ihattaren viel prima in. Wat ik zo mooi vond aan Ihattaren, is dat hij zich tussen drie of zelfs vier man bevindt, de bal aangespeeld krijgt en vervolgens een prachtige steekpass aflegt op Dumfries dan wel een andere vleugelaanvaller die een sprintje in het diepte durft te wagen. Ook nog een dieptepass op Lozano bood de mogelijkheid om op voorsprong te komen, maar helaas, Lozano was te voorspelbaar en doorzien door Pasveer. Eindelijk lijkt PSV dan grip te hebben op de wedstrijd, totdat vanuit het niets zo'n speler van Vitesse met een zwabberbal scoort. Dat is wel het stukje pech waar PSV nu mee te maken heeft, waardoor ik het persoonlijk zwart inzie om de titel nog binnen te halen. Het stukje 'geluk van de kampioen' ontbreekt bij deze bij PSV enorm.
Na de 2-1 volgen drie levensgevaarlijke corners van Vitesse, waarvan ik me afvraag of het de fouten van PSV zijn of de verdienste van Vitesse. Hoe dan ook, PSV moet zich achter de oren krabben dat Vitesse met drie corners gevaarlijker is geweest dan PSV, die op dat moment van de wedstrijd al boven de vijf ongevaarlijke corners heeft genomen. PSV komt na die corner weer terug en zoals ik hiervoor al heb beschreven met Ihattaren, werd zo een aanval opgezet en goed afgegeven op Luuk, die PSV op 2-2 zet. Dit is het moment waar de sfeer dan echt losbrak. De twaalfde man pootte flink aan om het team nog even aan te moedigen...
Tim, die ooit bij PSV heeft gevoetbald, komt erin voor Vitesse. Het zou wel een portie ironie zijn als uitgerekend Tim zijn ex-club PSV de das om doet door de 3-2 binnen te prikken en de titelaspiraties in duizenden te gooien. Nou goed... De ironie van dat scenario was zeer pijnlijk om daadwerkelijk mee te maken. Schreeuwen als ik kon en zwaaiend met mijn sjaal probeerde ik ons team nog naar een overwinning te juichen. PSV drong aan en Luuk en Dumfries kregen twee gigantische kansen, die helaas beide werden gekeerd door Pasveer. Het geloof onder de supporters was nog niet verdwenen, gelukkig, dus met een vol uitvak bleven wij ervoor gaan. Uiteindelijk, een dieptepass van Bergwijn op Lozano, zorgde voor een tweede - meer dan terechte overigens - penalty, die tevens werd benut door Lozano. Met nog vier minuten blessuretijd kon PSV nog punten stelen uit Arnhem. Helaas is alles wat ik over de slotminuten kan zeggen... Gewoon waardeloos hoe je alsnog met vier man vastgenageld blijft aan de middenlijn en heel jammer dat Ihattaren, die vijfenveertig minuten fantastisch speelt, in de laatste vier minuten twee lange ballen naar niemandsland speelt en hiermee de blessuretijd als sneeuw voor de zon laat smelten.
De veertig- dan wel vijftig-jarige Vitesse sneupporters moesten nog even, voordat wij het uitvak verlieten, hun middelvingers jegens de boeren opsteken, dat terwijl juist zij zojuist twee punten - discutabel drie - zijn misgelopen tegen PSV.
Uiteindelijk heb ik genoten van de sfeer in het uitvak. Het was heel gezellig en een mooie dag, alleen ontbraken de drie punten. Ik en mijn overige 999 supporters hebben gestreden waarvoor wij waard zijn. En PSV heeft ook gestreden, maar helaas zijn onze spelers zoekende naar de wijze waarop onze coach wil spelen. Want qua samenspel lijkt het nu alsof de spelers elkaar voor het eerst ontmoeten.
De terugreis naar huis duurde lang. Voordat de bussen vertrokken waren we ruim dertig minuten verder. Een uur en iets meer later kwamen we aan in Eindhoven, waar we op het station nog eens twintig minuten op bus 305 moesten wachten. Aankomende in de dorpstad moest ik 's avonds zo rond 21 uur nog naar huis fietsen, waarna ik nog eigenlijk 2½ uur met het openbaar vervoer naar mijn studentenstad Wageningen zou moeten reizen. Gelukkig hadden mijn ouders mij afgezet in Wageningen, waar wij tussendoor nog naar de friettent waren geweest om nog lekker wat eten te pakken.
Van 12 tot 22 ben ik van huis geweest voor PSV en om heel eerlijk te zijn ben ik teleurgesteld maar nog lange na niet zo erg als toen tegen Emmen. Ben ik al te gewend geraakt aan ons warrige spel of zijn wij supporters hier veel te zuur jegens eigen spelers?
Hoe dan ook, nog vijf wedstrijden, waar wij onze mannen zullen laten zien wat vriendschap vermag.