Goedeavond heren, en dames ook natuurlijk. Jongetjes voor de iets jeugdige forumers en mannen voor de echte strijders. Laten we hopen dat het nog steeds avond is wanneer ik dit bericht post, om 19:38 op deze mooie vrijdagavond dacht ik om maar even een leuk verhaaltje te posten omtrent de match van gisteren, waar ik gemengde gevoelens aan heb overgehouden.
Zoals altijd - nee wacht, ik onderbreek het hier even - ik heb een kaartje gekocht voor sfeervak U in plaats van mijn standaard plek op LL. Maar wel, zoals altijd, weer met mijn vader van de partij. Onze magen waren gevuld met rode pasta, een culinair hoogstandje welke ik heb mogen leren van mijn beste vriend uit Wageningen. Maar oprecht, goed spul, zat er vol van! Nadat de auto wederom was geparkeerd bij de speeltuin, liepen we naar het stadion, ingang 29 geloof ik. Een keer iets anders, ik kreeg er bijna heimwee van...
Terwijl ik dit schrijf gaat het brandalarm af in een van de huizen op Rijnveste - kut studenten ook altijd. Be right back, effe checken of ons huis niet in de fik staat. Goed nieuws! Niemand binnen ons huis was aan het koken, dus volkomen veilig. Ik heb ooit gehad - enfin. Genoeg off-topic voor vandaag
Ik stond dus voor een andere ingang, was toch wel spannend. Je hebt hoge verwachtingen van zo'n sfeervak, maar de mensen om je heen zijn anders. Je moet maar net zien hoe ze zijn. Mijn eerste indruk toen ik op de tribunes op kwam lopen: Erg mooi vak, leuke plaats, dicht op het veld met veel ruimte aan het gangpad. Prima om er een mooi sfeertje van te maken! Aldus Dhr. Rooijackers, sfeerinspecteur des Philips Sport Vereniging.
Kort voor de wedstrijd zocht ik een van mijn vrienden uit Wageningen op. Hij had met zijn broer een kaartje gekocht voor S. Had hem al de hele vakantie niet gezien dus dat was wel leuk. Mijn verwachting voor de wedstrijd waren eigenlijk wel hoog. Thuis vind ik PSV toch stukken dominanter dan uit. Maar helaas, zoals jullie wel zullen denken...
De wedstrijd begint en het standaard groepje op Oost begon weer massaal te zingen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb het meest genoten van het gezang, daarna van Haugesund en dan pas PSV. In principe ben ik (de eerste 45 minuten) voor Haugesund geweest. Die club zette goed druk, echt als een team, ging de duels aan als mannen, ze straalden vertrouwen uit en verdedigden als een hecht collectief - ergens wel knap als je spelers hebt die doordeweeks bij een benzinepomp werken
. Ons PSV was nergens te bekennen en alles wat zij goed deden deed PSV fout. Nee sorry, correctie: Alles wat zij deden, deed PSV helemaal niet. Het was ronduit ideeloos, geen zelfvertrouwen, niks collectief verdedigen, ook niet opstormen dan wel aansluiten bij een uitbraak of aanval. Nee, was echt waardeloos.
In de rust kwam mijn vriend nog even langs op U. We - mijn pa, Stefan en zijn broer - gingen unaniem akkoord dat de wedstrijd tot dusver slaapverwekkend was. Mijn met nachtdiensten bij de McDonalds had ik letterlijk in slaap kunnen vallen mits ik ging zitten in plaats van staan
. Eigenlijk was het praten met mijn maat het enige hoogtepuntje totaan de tweede helft
.
Dus de tweede helft begint. Ik had mijn mindset volledig omgezet: Het kan me niks meer schelen, alle supporters zullen mij een maloot noemen, maar ik ga zó hard schreeuwen, zó veel sfeer proberen te maken in ons sfeerloos vakkie, dat ik toch nog plezier beleef aan deze wedstrijd. Alsof PSV tegen wereldkampioen Liverpool speelde en we voor stonden met 3-0. Alsof onze jongens de wedstrijd van hun leven speelden. Met die gedachte probeerde ik er het beste van te maken. Met succes, volgens mij, want enkele supporters uit U konden er wel om lachen. In de tweede helft deden ook meer supporters mee, alhoewel dit zowel voor U als Oost gold. Als één PSV'er over een hek klimt, dan volgen er meer. Ohnee wacht, dat waren schapen. My bad
.
Brandalarm gaat wederom af
Ik vond de tweede helft frustrerend, omdat PSV maar bleef rondspelen. Nogmaals, dit PSV moet vertrouwen gaan tanken. Echt een hoop. Ze zijn echt verblind door het resultaat en de vreugd bij het spel is eraf. Niemand durft ook nog iets te doen, geen schot te lozen, geen loopactie naar voren, echt nada. Ongelofelijk. Maar desondanks waren er toch nog enkele spelers die er met passie vol voor gingen. Met name Ihattaren vond ik klasse. Oók voetballend goed. Dat was wel het hoogtepuntje van de tweede helft, naast die joekels van kansen die Haugesund kreeg rond minuut 80
. Als Haugesund nog had gescoord zo laat, dan was PSV er gewoon echt uitgevlogen.
Ik hoop dat jullie me niet veroordelen, maar eigenlijk had ik stiekem wel gehoopt dat Haugesund (vroeg) zou scoren. Dan zou PSV eindelijk zelf het initiatief gaan nemen. Dan zouden en mooier PSV kunnen aanschouwen. Die échte intensiteit was ook niet te voelen deze wedstrijd. Erg jammer, maar het is niet anders. Ben blij dat ik gewoon leuk heb kunnen zingen, klappen en sfeer kunnen maken in vak U zonder dat een stewards naar je toe komt en je vertelt dat het verboden is om te staan
.
Wel komisch, na het fluitsignaal, of eigenlijk tegen het einde van de wedstrijd, kwam de sfeer pas echt los. Kun je geloven dat een groot deel van Oost deze 0-0 als een overwinning zag?
Ik mag toch hopen dat ze het team steunden, want blij met het doorgaan naar de volgende ronde ben ik niet bepaald. Je schaamt je echt voor het vertoonde spel, maar gelukkig kijk ik toch geen praatprogramma's, dus al dat gezeik op PSV blijft me bespaard.
Maar ja, de sfeer - lees: mijn ervaring - was geweldig. Oost maakte er een leuk feestje van, maar daar was ik niet geheel over te spreken. Misschien later voor het sfeertopic een leuk onderwerp. Toen de wedstrijd was afgelopen hebben we even gewacht op de spelers. Stefan kwam met zijn broer nog effe langslopen en toen ook heel Oost naar de uitgang trok, besloot ik nog een laatste maal te klappen. Een andere supporter deed mee, dus al gauw volgende het gezang, luidkeels, om de frustraties er nog even 'uit te schreeuwen'. Toch weer mooi, hoe je elkaar niet kent, maar toch verbonden voelt door de liederen. Die jongen de hand geschud, compliment gegeven voor zijn goede spel (12e man speelt ook mee hè
) en vervolgens richting de uitgang gegaan. Dat maakt me toch zielsgelukkig van binnen
.