Gaan we weer de eeuwige discussie, over generaties kleuren geuren en krulletjes. Al ben ik in Australie op het terras en naast me beginnen ze Nederlands te praten, weet ik binnen 1 seconde of het Nederlanders zijn of niet, ongeacht of ze uit Brabant/Utrecht of Groningen komen. Of het zijn import indo's/Turko's of whatever die Nederlands zijn maar hun hoofd toch echt afwijkt van een standaard Nederlander aka Dirk-jan. Hoe graag iedereen ook een Nederlander wilt zijn, je DNA, neus of whatever kenmerken die niet bepaald Nederlands zijn verklappen altijd dat je niet helemaal zuiver bent nu of ooit geweest bent. Of je dan 1ste of 23ste generatie bent sommige dingen ( aka eerste indruk ) veranderd nooit. Dus wanneer ben je een echte Nederlander? Op papier heel snel, in praktijk is het stukke lastiger.
Absoluut, ben goed geïntegreerd, heb 2 paspoorten en rijbewijzen, koester beide landen, maar in NL ziet men aan mijn hoofd dat ik niet helemaal van hier ben, in Kroatie ziet en hoort men ook direct dat ik niet helemaal van hun ben, wie in zo'n spiraal zit moet zich zelf niet voor gek houden dat hij 100% 1 of het ander is. In je eigen wereldje en op papier kan dat best, in praktijk ziet men dat toch bewust of onbewust anders. En dat hoeft helemaal niet racistisch te zijn, maar het valt men wel op.
Nationalisme viert hoogtij tijdens de Olympische Spelen. 
Naja kan best, als ik al hoor dat mensen boos worden en beledigd bij het woord pannenkoek dan kan dit er ook bij. Jij kan je Berberse roots ook aan de kant leggen en vanaf morgen met een Canadese vlag en tattoo lopen, je 100% Canadees voelen en gedragen, in jou wereld ben je dat ook wel alleen zeg ik dat de buitenwereld jou anders 'kan' zien, dat is niet altijd positief of negatief maar toch wel anders.
