Tijd voor een nieuwe long-read van de week; een nieuw hoofdstuk in het terreurboek van de misdadige natie - welnee, pardon; "de enige democratie van het Midden-Oosten":
Benjamin Netanyahu heeft teams van "kaartenmakers" gestuurd om uit te waaien over de hele Westelijke Jordaanoever, die Israël in de zesdaagse oorlog van 1967 afnam van de Jordaniërs . Binnenkort, op 1 juli, heeft hij gezworen, zal het Israëlische parlement worden gevraagd om te stemmen over een nieuwe kaart voor de staat Israël. Absurd genoeg een kaart die de grenzen van de joodse staat zou kunnen uitbreiden tot ver buiten elke uitbreiding die wordt overwogen in eindeloze - en uiteindelijk mislukte - vredesbesprekingen met de Palestijnen. Die gesprekken hadden meestal betrekking op een Palestijnse staat langs de grenzen zoals die bestond voor 1967, met een gedeelde hoofdstad in Jeruzalem, en landruil om Palestijnen te compenseren voor gebieden die nu zijn overgenomen door illegale Israëlische nederzettingen die de Westelijke Jordaanoever versplinteren terwijl ze ongeveer 10% overnemen van het land.
Dit huidige plan echter, gebaseerd op een vaag getekende kaart die als bijlage onderdeel uitmaakt van het vredesplan geschetst door Trump&Co in januari, zou bijna een derde van de bezette gebieden permanent aan Israël toevoegen - vanaf de hele breedte van de vruchtbare Jordaanvallei, die loopt grofweg van het Meer van Galilea naar de Dode Zee, naar de huizen met rode daken, fabrieken en wijngaarden van ongeveer 650.000 joodse inwoners in de nederzettingsblokken bij Jeruzalem. Het is niet precies duidelijk hoeveel van die kaart Benjamino van plan is onmiddellijk te presenteren ter annexatie; de laatste details blijven Israëls goed bewaarde geheim. Amerikaanse functionarissen hebben de heer Netanyahu naar verluidt verteld dat ze zijn plan alleen zullen goedkeuren als hij een politieke consensus bereikt en het vredesverdrag met Jordanië niet verstoort. Druk van Arabische en Europese regeringen zou hem er nog toe kunnen brengen de plannen te "verwateren".
Voor zowel de opportunistische Netanyahu als de Palestijnen is het annexatieplan een cruciaal moment, aangezien hij kans ziet om de kaart permanent en fundamenteel te veranderen op een manier die slechts enkele jaren geleden internationale opschudding zou hebben veroorzaakt, maar die momenteel dus wel mogelijk wordt geacht aangezien hij een gunstige regering aan de macht heeft in de VS, in een tijd waarin regionale steun voor de Palestijnen is afgenomen en terwijl een groot deel van de wereld wordt afgeleid door COVID.
Voor de Palestijnen zou dit het einde kunnen zijn van een diep gehouden belofte van hoe hun land er op een dag uit zou kunnen zien - en de potentiële vonk van een nieuwe golf van onrust. Eenzijdige annexatie zou de laatste spijker in de kist van de Oslo-akkoorden van 1993 slaan, ondertekend toen Benjamino een nieuwe oppositiewetgever in het Israelische parlement was, met zijn befaamde uitbarsting richting de toenmalige premier Yitzak Rabin dat de Bijbel fungeerde als Israëls "akte aan het land". (Uiteraard werd Rabin binnen twee jaar neergeschoten door een joodse extremist en zou kort daarna Neta beginnen met de eerste van zijn vijf premierschappen.)
Anyway, deze annexatie is een existentiële bedreiging - een ernstige schending van de overeenkomsten die de Palestijnen met Israël hebben ondertekend en een deel van de systematische vernietiging van een toekomstige Palestijnse staat. Politici van verschillende kanten hebben grote delen van hun levens geïnvesteerd in dit proces, maar aangemoedigd door de oranje clown in de US ziet Netanyahu een kans om decennia aan "land-for"piece" beleid weg te gooien. (Israëlische leiders gaven hierbij land dat in oorlog was gewonnen op in ruil voor vrede met haar buren.) In theorie is het vredesplan van Trump bedoeld om een "gevoel van vrede op te roepen", ware het niet dat het geschreven is door zijn schoonzoon en opperzionist Jared Kushner - uiteraard een goede vriend van Benjamino - in samenwerking met David Friedman, een Amerikaanse pro-settlement faillissementsadvocaat die nu dienst doet als de Amerikaanse ambassadeur in Israël. Elk deel van dat slappe stuk oorlogstekst - vermomd in iets wat moet lijken op een vredesplan - waar het woord "peace" in voorkomt, kun je beschouwen als artificiële bullshit.
Waarom? Wel, op papier verhoogt het de mogelijkheid van een Palestijnse staat, zij het verschrompeld tot een constellatie van losgekoppelde enclaves na Israëlische land annexaties. Grote Arabische steden zoals Ramallah en Bethlehem zouden lachwekkend genoeg alleen door snelwegen en tunnels met elkaar verbonden zijn. Met het opnemen van de Jordaanvallei in Israël zou dit theoretische Palestina slechts de kleinste strook land hebben - misschien slechts een snelweg - die het met Jordanië zou verbinden. Wat over zou blijven van de Westelijke Jordaanoever zou een Palestijnse "Bantustan" zijn, eilanden van losgekoppeld land volledig omringd door Israël en zonder territoriale verbinding met de buitenwereld. De VN heeft hier afgelopen week trouwens al voor gewaarschuwd. Enfin, die waarschuwingen van de VN...dankjedekoekoek.
Tot voor kort werd de eenzijdige annexatie van Oost-Jeruzalem door Israël in 1967 en de Syrische Golanhoogte in 1981 door de internationale gemeenschap genegeerd, maar vorig jaar erkende Trump de Golanhoogte als onderdeel van Israël en voegde hij zo'n 1200 vierkante kilometer strategisch land toe aan Israël. De Palestijnen hebben het plan al afgewezen en weigerden logischerwijs op te dagen voor onderhandelingen op basis van deze kaart, die ook Oost-Jeruzalem aan Israël geeft. Onverschrokken heeft Netanyahu dit als een groen licht opgevat om verder te gaan met de annexatie. Hij beschreef het Amerikaanse plan als "een historische kans". De VS hebben hun bedoelingen niet duidelijk gemaakt - Israëlische annexatie zou veel minder impact hebben zonder Amerikaanse erkenning. Neta heeft overigens al vaak genoeg gezegd dat zolang hij aan de macht is, er geen Palestina zal zijn.
De uiteindelijke status van enkele duizenden Palestijnen in de Jordaanvallei blijft onduidelijk - aangezien Neta er een hekel aan heeft om in zijn zionistische kaarten te laten kijken, is het onduidelijk of ze zich in beperkte enclaves zullen bevinden, of, zoals gebeurde met de Arabieren van Oost-Jeruzalem na de oorlog van 1967, als niet-stemmende inwoners van Israël die vaak gedwongen worden hun banden met de betwiste stad te bewijzen of hun felbegeerde verblijfplaats te verliezen.
Voor het ouder wordende leiderschap van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) vormen de plannen Neta een dodelijke bedreiging. Mahmoud Abbas (Palestijnse leider) heeft zijn nalatenschap verbonden aan het succes van vredesonderhandelingen en werd in 2008 bijzonder close met de voorganger van Netanyahu, Ehud Olmert. Gedurende het volgende decennium heeft hij Netanyahu het project van zijn leven zien weghakken, terwijl zijn eigen populariteit wegebde toen Hamas de macht in de Gazastrook consolideerde.
Maar annexatie heeft ook de belangstelling voor het idee van een "one-state solution" nieuw leven ingeblazen, waarbij Israëli's en Palestijnen gelijke democratische rechten hebben, een concept dat volgens Israëls rechtervleugel de grootste bedreiging voor het zionisme is. Met weinig kaarten over om mee te spelen heeft Shtayyeh (Palestijnse premier) de Europeanen gesmeekt om in te grijpen en te dreigen met sancties om Israël af te schrikken. Netanyahu rekent er op zijn beurt op dat hij zijn adem langer kan inhouden, dat bondgenoten als Hongarije en Oostenrijk de reactie van de EU zullen temperen en dat Amerikaanse evangelische christenen, een belangrijk onderdeel van de gestoorde Trump-basis, de Amerikaanse erkenning van de annexatie zullen geven.
Arabische bondgenoten zouden nog steeds kunnen helpen de annexatieplannen af te zwakken. De Jordaanse koning Abdullah heeft aangegeven dat het Hasjemitische koninkrijk delen van zijn vredesverdrag met Israël kan intrekken als Netanyahu zijn plan voortzet, een waarschuwing die de oren van Washington heeft gegrepen. De VAE waarschuwde deze week dat haar opwarmende banden met Israël zouden boekelen als Netanyahu door zou gaan. Ondertussen heeft de Saoedische koning Salman bin Abdulaziz signalen afgegeven dat Israëliërs zijn woede over de annexatie proberen te temperen door te zorgen voor een Saoedische aanwezigheid op de Wakf (Islamic Trust) die de heilige moslimsite op de Haram al-Sharif in Jeruzalem, die bekend is onder joden, controleert. Kushner en de Saoedi's zijn tegenwoordig schaamteloze billenmaatjes geworden, dus dat zal wel los lopen.
Nog even over het Oslo-akkoord: de enige tastbare uitkomst van Oslo was de oprichting van de Palestijnse Autoriteit (PA), die langzaam de verantwoordelijkheden op zich nam om het dagelijkse Palestijnse leven te beheren en de vervelende lasten van de militaire bezetting van de Israëli's over te nemen - scholen, politie, wegen en afval verzameling. Het verdeelde ook de Westelijke Jordaanoever in drie in elkaar grijpende zones - Gebied A, waar de PA volledige veiligheid en civiele controle heeft, waaronder Ramallah, Nablus, Jericho en andere grote steden; Gebied B, waar de PA de scholen en andere burgerzaken beheert, terwijl Israëlische soldaten de veiligheid beheren; en gebied C, dat bijna 60% van de Westelijke Jordaanoever uitmaakt en volledig wordt beheerd door het Israëlische leger - en dat centraal staat in de annexatieplannen van de heer Netanyahu. Onder de Oslo-akkoorden zou Israël langzaam de controle over Area C overgeven aan de Palestijnen, terwijl de Palestijnen vooruitgang zouden boeken op andere gebieden van staatsopbouw. Bron hiervoor is Yossi Beilin, de Israëlische diplomaat die in Noorwegen in het geheim PLO-functionarissen ontmoette om de details uit te werken. Hij zegt dat dit gebied bestemd was voor de Palestijnen - er was nooit een idee dat dit voor Israël bedoeld was. Het is duidelijk dat de 2.5m Palestijnen die nu op de Westelijke Jordaanoever wonen dit land (i.e. het gebied dat herr Netanyahu voornemens is te annexeren) nodig hebben voor hun industrie en voor hun verblijf.
De rechtse kolonisten, die minder dan 5% van de Israëlische bevolking uitmaken maar een buitensporige invloed hebben binnen het parlement, hebben erop aangedrongen dat Israël heel Area C - bijna tweemaal de meest ambitieuze plannen die Neta in overweging neemt - in een beleid heeft opgenomen beschreven door mevrouw Shaked, de wetgever, als "maximum land, minimum Palestijnen." Deze kolonisten, die zich organiseren in een overkoepelende groep genaamd de Yesha Council, zijn verrassend genoeg de grootste tegenstanders van de plannen van Neta geworden in een tijd waarin de linkse oppositie zwak is. Het perverse debat in Israël is tegenwoordig dus wat je moet annexeren, niet of je het wilt annexeren.
Uit al het bovenstaande kan ik toch niet anders concluderen dan dat economische sancties tegen Israël al lang geleden hadden moeten worden ingevoerd. Rusland werd gesanctioneerd voor het bezetten van de Krim, evenals Israël voor het bezetten van Oost-Jeruzalem, de Golanhoogten en de Westelijke Jordaanoever. De nucleaire deal met Iran bewijst dat echte sancties werken om een land onder druk te zetten. Israël lijkt helaas alleen de taal van dwang te begrijpen en ze hebben de verkeerde lessen geleerd van de zwakke kritiek van Amerika op hun beroepen en annexaties. Sterker nog, het wordt meer en meer gefaciliteerd.
In plaats van sancties staan we erbij en kijken we ernaar, terwijl onze selectieve media ons wijs blijven maken dat de kwade geesten zich uitsluitend in Iran, Rusland en Noord-Korea bevinden. Oh, en Saudi natuurlijk, ook al wordt onze opgedrongen westerse perceptie ten aanzien van dat land in toenemende mate ambigu; ze zijn tenslotte billenmaatjes met de poortwachters der wereldvrede (lees: de US en Israel), nietwaar?
Als alternatief op de NOS en consorten dan maar hier een afsluitende newsflash, voor degenen die nog niet op de hoogte waren: de Palestijnen zijn de inheemse Israëliërs. Zij en hun voorouders hebben daar duizenden jaren gewoond, in tegenstelling tot de kolonisten die zijn aangekomen sinds de oprichting van de joodse staat in 1948. Ze noemden hun land niet Israël, maar de inheemse Amerikanen noemden hun land ook niet bij naam. Ze zouden gelijke rechten moeten hebben als de Israëlische kolonisten in de joodse staat. In de bezette gebieden die geen deel uitmaken van de joodse staat hebben de kolonisten geen rechten, ze hebben zich simpelweg met geweld doen gelden.
Erg verdrietig allemaal. We hebben de rechtsstaat genomen en deze ingeruild voor "might is right"; of dat nu enkele Europese landen zijn die de UDI van Kosovo aanmoedigen, of Rusland die de Krim overneemt, of nu Israël met Palestijnse landen. Het steunen van deze onwettige landroof moedigt anderen aan, en vroeg of laat leidt dat tot een ramp.