Ergernissen

Hier hadden we het al eerder eens over, maar ik kwam net een goed voorbeeld tegen.



Ik vind dat toch echt ongepast. Zo schrijf ik de sollicitatiebrief toch ook niet?
Blijkbaar hechten ze geen waarde aan etiquette. Je had dan waarschijnlijk ook zo kunnen solliciteren. Zou ik overigens ook niet doen, hoor.
 
Hier hadden we het al eerder eens over, maar ik kwam net een goed voorbeeld tegen.



Ik vind dat toch echt ongepast. Zo schrijf ik de sollicitatiebrief toch ook niet?
Bij n HBO-functie verwacht ik ook geen beste Voornaam, maar iets van meneer --- of geachte ----
 
Bij n HBO-functie verwacht ik ook geen beste Voornaam, maar iets van meneer --- of geachte ----

Of mevrouw, of ben jij nog van de generatie dat vrouwen geen hoger opgeleid werk doen? ;P

Ik vind overigens dat voor elke functie een meneer, mevrouw of u op zijn plaats is zolang je elkaar nog niet ontmoet hebt en de hand hebt geschud. Ik hoef echt niet met dr. en weledelzeergeleerde aangesproken te worden, maar dit vind ik weer een ander uiterste.
 
Of mevrouw, of ben jij nog van de generatie dat vrouwen geen hoger opgeleid werk doen? ;P

Ik vind overigens dat voor elke functie een meneer, mevrouw of u op zijn plaats is zolang je elkaar nog niet ontmoet hebt en de hand hebt geschud. Ik hoef echt niet met dr. en weledelzeergeleerde aangesproken te worden, maar dit vind ik weer een ander uiterste.

Meneer of mevrouw is hardstikke kwetsend joh, voor al die inter-seksers. o.O Beste reiziger, solicitant, kandidaat etc moet t tegenwoordig zijn. Wat mij betreft ook aardig doorgeslagen.

(Je/u maakt mij niet zoveel uit.)
 
(Je/u maakt mij niet zoveel uit.)

Ik moet zeggen dat ik meneer en u zoveel mogelijk vermijd. Dat geldt voor klanten, andere bedrijven, sollicitanten, en ook als ik iemand nog niet persoonlijk ken. Dit is bij ons bedrijf overigens ook officieel beleid, het schijnt dat mensen het helemaal niet fijn en nodig vinden om zo formeel aangesproken te worden. Persoonlijk vind ik het ook nergens voor nodig.

Moet dan altijd denken aan een anekdote over Hiddink, die in zijn periode bij PSV een intern mailtje van een collega kreeg, die hij niet persoonlijk kende. Deze persoon waagde het om hem met zijn voornaam aan te spreken, in plaats van als meneer Hiddink. Guusje was vervolgens laaiend. Ik vind dat niet perse een toonbeeld van etiquette...
 
Ik moet zeggen dat ik meneer en u zoveel mogelijk vermijd. Dat geldt voor klanten, andere bedrijven, sollicitanten, en ook als ik iemand nog niet persoonlijk ken. Dit is bij ons bedrijf overigens ook officieel beleid, het schijnt dat mensen het helemaal niet fijn en nodig vinden om zo formeel aangesproken te worden. Persoonlijk vind ik het ook nergens voor nodig.

Moet dan altijd denken aan een anekdote over Hiddink, die in zijn periode bij PSV een intern mailtje van een collega kreeg, die hij niet persoonlijk kende. Deze persoon waagde het om hem met zijn voornaam aan te spreken, in plaats van als meneer Hiddink. Guusje was vervolgens laaiend. Ik vind dat niet perse een toonbeeld van etiquette...
Ik hecht nog wel waarde aan zulke zaken, een opdrachtgever die ik niet gesproken / gezien heb zal altijd beste / geachte meneer / mevrouw krijgen bij een mail. Maar volgens mij is dit n klein jaar geleden al een keer hier behandeld...
 
Of mevrouw, of ben jij nog van de generatie dat vrouwen geen hoger opgeleid werk doen? ;P

Ik vind overigens dat voor elke functie een meneer, mevrouw of u op zijn plaats is zolang je elkaar nog niet ontmoet hebt en de hand hebt geschud. Ik hoef echt niet met dr. en weledelzeergeleerde aangesproken te worden, maar dit vind ik weer een ander uiterste.
Strker nog, gewoon geen werk behalve huiswerk, zonder emancipatie was er geen werkeloosheid :ROFL:
 
Hier hadden we het al eerder eens over, maar ik kwam net een goed voorbeeld tegen.
Ik vind dat toch echt ongepast. Zo schrijf ik de sollicitatiebrief toch ook niet?

Beste Luitjes,

Leuk dat jullie mij een reactie stuurden!

Houdoe, hè,

jullie meneer JCS
 
Ik moet zeggen dat ik meneer en u zoveel mogelijk vermijd. Dat geldt voor klanten, andere bedrijven, sollicitanten, en ook als ik iemand nog niet persoonlijk ken. Dit is bij ons bedrijf overigens ook officieel beleid, het schijnt dat mensen het helemaal niet fijn en nodig vinden om zo formeel aangesproken te worden. Persoonlijk vind ik het ook nergens voor nodig.

Als ik voor het eerst een mail krijg en die begint met beste Daniel, dan heeft deze mail bij voorbaat geen kans van slagen. Zeker in de internationale omgeving waar ik werk zijn nette omgangsvormen belangrijk. Waarom wordt netjes en beleefd afgedaan alsof mensen het niet meer fijn vinden?
 
Als ik voor het eerst een mail krijg en die begint met beste Daniel, dan heeft deze mail bij voorbaat geen kans van slagen. Zeker in de internationale omgeving waar ik werk zijn nette omgangsvormen belangrijk. Waarom wordt netjes en beleefd afgedaan alsof mensen het niet meer fijn vinden?

U heet Peter? ;)

Ik weet ook niet waar die overtuiging vandaan komt. Misschien vinden mensen het wel te moeilijk.
 
Als ik voor het eerst een mail krijg en die begint met beste Daniel, dan heeft deze mail bij voorbaat geen kans van slagen. Zeker in de internationale omgeving waar ik werk zijn nette omgangsvormen belangrijk. Waarom wordt netjes en beleefd afgedaan alsof mensen het niet meer fijn vinden?

Denk dat het veel ligt aan de context, lijkt me logisch dat dit soort omgangsvormen internationaal van elkaar kunnen verschillen.
En ik vind echt dat je hier dingen verwart. Netjes en beleefd doen zouden mensen niet meer fijn vinden? Natuurlijk niet, dat vindt iedereen fijn. Maar ik vind niemand onfatsoenlijk of onbeleefd als ze me voor het eerst een mailtje sturen die begint met "Beste Thibault". Die koppeling bestaat niet in mijn hoofd. Misschien ben ik gek, maar ik heb dan ergens het vermoeden dat ik hierin toch niet de enige ben.

Ik weet ook niet waar die overtuiging vandaan komt. Misschien vinden mensen het wel te moeilijk.

Te moeilijk om meneer of mevrouw te combineren met een achternaam, en u in plaats van jij? Die zie ik niet.
 
Te moeilijk om te bepalen wanneer je het een en wanneer je het ander gebruikt.

Ik zie mensen die dat lastig vinden net krampachtig vasthouden aan u en meneer, omdat ze het niet verkeerd willen doen.

Bij mijn werkgever is er in ieder geval ook daadwerkelijk klantonderzoek naar gedaan, waar duidelijk uit terugkwam dat formeel communiceren als onpersoonlijk en kil werd ervaren. Daar rolde dus het beleid uit om dit overal gelijk te trekken en dus geen u meer te gebruiken. Daarvoor hanteerde ik ook steevast de formele aanspreekvormen bij een eerste communicatie of als ik de mensen niet kende. Ik kan dat verder alleen maar koppelen aan mijn eigen perceptie, en zoals gezegd ervaar ik het dus op geen enkele manier als onbeleefd als ik door een voor mij onbekend persoon met mijn voornaam word aangesproken.
 
Ik zie mensen die dat lastig vinden net krampachtig vasthouden aan u en meneer, omdat ze het niet verkeerd willen doen.

Bij mijn werkgever is er in ieder geval ook daadwerkelijk klantonderzoek naar gedaan, waar duidelijk uit terugkwam dat formeel communiceren als onpersoonlijk en kil werd ervaren. Daar rolde dus het beleid uit om dit overal gelijk te trekken en dus geen u meer te gebruiken. Daarvoor hanteerde ik ook steevast de formele aanspreekvormen bij een eerste communicatie of als ik de mensen niet kende. Ik kan dat verder alleen maar koppelen aan mijn eigen perceptie, en zoals gezegd ervaar ik het dus op geen enkele manier als onbeleefd als ik door een voor mij onbekend persoon met mijn voornaam word aangesproken.
Zo zat mijn broer ooit op t call-centre van Ben (die provider van telefonie). Een jong en hip merk, daar moest hij jij-en en jouw-en aan de telefoon. Toen hij een dame van 80+ moest bellen vertikte hij het, en ik geef m groot gelijk, U kan echt geen kwaad bij mensen die je niet kent danwel een behoorlijk stuk ouder zijn. Sterker nog, ik prefereer dat de gemiddelde kassadame mij met u aan spreekt, en ik zeg ook u terug. Ook bij de puisterige puber die daar een zakcentje bijverdient.
 
Ik zie mensen die dat lastig vinden net krampachtig vasthouden aan u en meneer, omdat ze het niet verkeerd willen doen.

Bij mijn werkgever is er in ieder geval ook daadwerkelijk klantonderzoek naar gedaan, waar duidelijk uit terugkwam dat formeel communiceren als onpersoonlijk en kil werd ervaren. Daar rolde dus het beleid uit om dit overal gelijk te trekken en dus geen u meer te gebruiken. Daarvoor hanteerde ik ook steevast de formele aanspreekvormen bij een eerste communicatie of als ik de mensen niet kende. Ik kan dat verder alleen maar koppelen aan mijn eigen perceptie, en zoals gezegd ervaar ik het dus op geen enkele manier als onbeleefd als ik door een voor mij onbekend persoon met mijn voornaam word aangesproken.

Kijk, met het klantenonderzoek van het bedrijf waar jij werkt kan ik niet redetwisten. Ik kan alleen vaststellen dat er waarschijnlijk weinig mensen die op dit forum deelnemen aan deze discussie klant zijn bij dat bedrijf ;). Het ligt natuurlijk helemaal aan de context. Als, om even bij het originele voorbeeld te blijven, ik solliciteer bij een bedrijf en een ontvangstbevestiging krijg van de HR afdeling dan verwacht ik niet bij voornaam en met jij/jouw aangesproken te worden. Zeker niet omdat het een bericht is dat niet persoonlijk is ondertekend (niet handtekening, natuurlijk). Dan verwacht ik dat er "Groetjes, Marga van HR" (ofzo) staat en niet "Met vriendelijke groet, *riedel organisaties en afdelingen maar geen naam*". Dat geeft gewoon geen pas, vind ik. Voor de duidelijkheid: dit gaat niet om een bijbaan als blikjes Red Bull-uitdeler op station Zoetermeer.

Er is natuurlijk in deze kwestie geen juist en onjuist. Taal is vloeibaar en immer in ontwikkeling. Ik ben vrij conservatief op dit gebied, anderen niet. Mensen hebben het recht jij te gebruiken waar u gangbaar was/is, dat hele gezeik met d´s, t´s en dt´s op zijn beloop te laten en ook om te praten alsof je net met een stoeptegel voor je kop geslagen bent waardoor alles een beetje langzaam gaat en de articulatie wat moeilijk verloopt (vooral aanbevolen als je een carriere als rappert ambieert). Ik maak gebruik van mijn recht aan te geven dat ik daar enorm kromme tenen van krijg.
 
Kijk, met het klantenonderzoek van het bedrijf waar jij werkt kan ik niet redetwisten. Ik kan alleen vaststellen dat er waarschijnlijk weinig mensen die op dit forum deelnemen aan deze discussie klant zijn bij dat bedrijf ;). Het ligt natuurlijk helemaal aan de context. Als, om even bij het originele voorbeeld te blijven, ik solliciteer bij een bedrijf en een ontvangstbevestiging krijg van de HR afdeling dan verwacht ik niet bij voornaam en met jij/jouw aangesproken te worden. Zeker niet omdat het een bericht is dat niet persoonlijk is ondertekend (niet handtekening, natuurlijk). Dan verwacht ik dat er "Groetjes, Marga van HR" (ofzo) staat en niet "Met vriendelijke groet, *riedel organisaties en afdelingen maar geen naam*". Dat geeft gewoon geen pas, vind ik. Voor de duidelijkheid: dit gaat niet om een bijbaan als blikjes Red Bull-uitdeler op station Zoetermeer.

Er is natuurlijk in deze kwestie geen juist en onjuist. Taal is vloeibaar en immer in ontwikkeling. Ik ben vrij conservatief op dit gebied, anderen niet. Mensen hebben het recht jij te gebruiken waar u gangbaar was/is, dat hele gezeik met d´s, t´s en dt´s op zijn beloop te laten en ook om te praten alsof je net met een stoeptegel voor je kop geslagen bent waardoor alles een beetje langzaam gaat en de articulatie wat moeilijk verloopt (vooral aanbevolen als je een carriere als rappert ambieert). Ik maak gebruik van mijn recht aan te geven dat ik daar enorm kromme tenen van krijg.

Maakt het medium voor jullie uit? Bijvoorbeeld als je contact hebt met de gemeente of de klantenservice van de NS via Twitter of WhatsApp, versus een bezoek aan de balie of contact per mail? Of wenst u allen in elke situatie in de beleefdheidsvorm te worden aangesproken?
 
Maakt het medium voor jullie uit? Bijvoorbeeld als je contact hebt met de gemeente of de klantenservice van de NS via Twitter of WhatsApp, versus een bezoek aan de balie of contact per mail? Of wenst u allen in elke situatie in de beleefdheidsvorm te worden aangesproken?

Je hoeft geen jullie te zeggen, hoor....zeg maar gewoon jij :grin:.

Nee, voor mij maakt het medium niet zo veel uit. Daar teken ik wel bij aan dat ik niet aan Twitter doe en alleen Whatsapp contacten heb met vrienden en familie.
 
Kijk, met het klantenonderzoek van het bedrijf waar jij werkt kan ik niet redetwisten. Ik kan alleen vaststellen dat er waarschijnlijk weinig mensen die op dit forum deelnemen aan deze discussie klant zijn bij dat bedrijf ;). Het ligt natuurlijk helemaal aan de context. Als, om even bij het originele voorbeeld te blijven, ik solliciteer bij een bedrijf en een ontvangstbevestiging krijg van de HR afdeling dan verwacht ik niet bij voornaam en met jij/jouw aangesproken te worden. Zeker niet omdat het een bericht is dat niet persoonlijk is ondertekend (niet handtekening, natuurlijk). Dan verwacht ik dat er "Groetjes, Marga van HR" (ofzo) staat en niet "Met vriendelijke groet, *riedel organisaties en afdelingen maar geen naam*". Dat geeft gewoon geen pas, vind ik. Voor de duidelijkheid: dit gaat niet om een bijbaan als blikjes Red Bull-uitdeler op station Zoetermeer.

Er is natuurlijk in deze kwestie geen juist en onjuist. Taal is vloeibaar en immer in ontwikkeling. Ik ben vrij conservatief op dit gebied, anderen niet. Mensen hebben het recht jij te gebruiken waar u gangbaar was/is, dat hele gezeik met d´s, t´s en dt´s op zijn beloop te laten en ook om te praten alsof je net met een stoeptegel voor je kop geslagen bent waardoor alles een beetje langzaam gaat en de articulatie wat moeilijk verloopt (vooral aanbevolen als je een carriere als rappert ambieert). Ik maak gebruik van mijn recht aan te geven dat ik daar enorm kromme tenen van krijg.

Volgens mij zijn we het grotendeels eens, waarbij ik gewoonweg iets minder conservatief op dit vlak ben. Ik gruwel net zo hard als u (;)) van inconsistentie in de communicatie. Het geeft inderdaad geen pas om met Hoi *** te beginnen en formeel (zelfs zonder naam) af te sluiten. Of met geachte meneer te beginnen en dan eindigen met groetjes. Concludeer ik juist dat je het nog steeds ongepast had gevonden, maar dan met een iets lichtere kromming in je tenen dan nu het geval was, als ze gekozen hadden voor Beste *** en Groetjes van Truus van HR (nog steeds informeel, maar tenminste consistent)?

Ik vind overigens niet dat mensen het recht hebben om het gezeik met d's, t's en dt's op zijn beloop te laten. Structureel grote dt-fouten maken is in mijn ogen genoeg argumentatie voor ontslag op staande voet.
 
Terug
Bovenaan Onderaan