Coronavirus

Dat is echt een kulargument, als je je baan in een normale tijd kwijt raakt val je ook terug, en als je geen nieuwe baan vind val je terug naar de bijstand. Als je partner werkt krijg je niets. Dat is een normaal standaard gegeven, wel of geen corona daar moeten we niets aan veranderen.

Dat je in covid tijd zegt we kijken tijdelijk niet naar het salaris van je partner is goed, maar ook niet langer dan tot 2 maanden na het opheffen van de maatregelen.
Je wil je baan toch ook niet kwijtraken? Ik denk dat weinig mensen hier hun vaste lasten (kunnen) baseren op een WW uitkering.
 
Je wil je baan toch ook niet kwijtraken? Ik denk dat weinig mensen hier hun vaste lasten (kunnen) baseren op een WW uitkering.

Als ik een ww uitkering krijg dan kan ik nog prima rondkomen, dat is 70% van je dagloon van het jaar ervoor. Mijn hypotheek is ook heel behoudend tov mijn salaris, ver onder het gemiddelde.
 
Ik weet niet of dit de trend bevestigt dat het geen uitzondering is, maar ook hier geen problemen. We kunnen ons huis en alle lasten en wat extra's dragen op 1 salaris en we zijn tweeverdieners. We overwegen wel eens te verhuizen naar een groter en duurder huis daarom, maar eigenlijk vind ik het feit dat we wel wat tegenslag kunnen permitteren een groot voordeel. Ik hou er altijd rekening mee dat magere jaren ook een mogelijkheid is.
 
Maak daar maar een +10 van. Kunnen een hoop mensen wat van leren.
+1, ouwe manier van je aansluiten bij de vorige spreker op t forum.
Doet mij denken aan die hypotheekadviseur die vroeg: “En nu willen jullie zeker weten hoeveel jullie kunnen lenen?” Waarbij wij zeiden: “Nee we willen weten hoeveel een hypotheek voor dit huis ons gaat kosten.”
Tja, wij zijn ook bewust verre van maximaal gegaan, kunnen nu ws ook flink groter krijgen, maar waarom als ik hier gelukkig ben.
 
Doet mij denken aan die hypotheekadviseur die vroeg: “En nu willen jullie zeker weten hoeveel jullie kunnen lenen?” Waarbij wij zeiden: “Nee we willen weten hoeveel een hypotheek voor dit huis ons gaat kosten.”

Ik heb een budget gesteld voor mijn maandlasten en daar een hypotheek op laten uitrekenen en toen op zoek gegaan naar een huis. En uiteindelijk een kleine 100 euro lager uitgekomen per maand.
 
Ik heb een budget gesteld voor mijn maandlasten en daar een hypotheek op laten uitrekenen en toen op zoek gegaan naar een huis. En uiteindelijk een kleine 100 euro lager uitgekomen per maand.

Ik hou al een aantal jaar een Excelletje bij waar alle financiële info in staat, inkomsten en uitgaven, maandelijkse budgetten, spaardoelen, gebaseerd op de komende 20 jaar en stem daar incidentele uitgaven en investeringen op af. Horizon afgestemd. Al het extra's is een fijne bijkomstigheid, maar niet nodig voor de doelen en kan gebruikt worden voor extra investeringen en bijvoorbeeld extra aflossen op het huis. Als het even kan, zorg ik er ervoor dat ik eerder kan stoppen met werken. Als het tegenzit (waar ik in mijn eigen functie rekening mee hou, wederhelft zit wat dat betreft een stuk zekerder), zouden alle doelen nog steeds haalbaar moeten zijn en heb ik een prima oude dag. We zitten wel in een luxe positie omdat we allebei niet slecht verdienen, maar hou er dus wel rekening mee dat dat eindig is. Verder een kwestie van gedisciplineerd vasthouden aan "het plan" en per jaar bekijken.

Edit: grip en inzage op je financiën is wel belangrijk wat mij betreft.

Afijn. Verder niet corona gerelateerd.
 
Hier eenmaal WW, eenmaal op 65% voormalig inkomen (en deeltijd) van voor de covid-pandemie. Ik ben opzoek naar een nieuwe functie. Gelukkig hebben we wel wat gespaard en wonen (huren) we relatief goedkoop maar de plannen om nog jaar of misshien twee jaar hier te postdoc'en en te sparen en daarna misschien terug naar Nederland te komen en een vaste positie en eigen woning te vinden zitten er voorlopig niet echt in. Sparen is niet echt mogelijk nu, maar we houden genoeg over voor wat we verbruiken. Partner heeft bovendien ook een aantal socilicaties uitstaan voor vastere en beter betaalde functies, dus als dat erdoor komt is mijn zoekgebied extra gelimiteerd (maar zou ik prima vinden, dan is er ook minder druk op mijn inkomen).

Bovendien ook psychologisch geen makkelijk jaar gehad (en voor een deel nog altijd), combinatie burn-out stress/angsten en een behoorlijke reorganisatie van projectteams + aflopende subsidies/projectfinancieringen is niet erg goed geweest voor het zelfvertrouwen mijn productiviteit. Als je in isolatie zit in een vreemd land waar je nog weinig vrienden om je heen hebt is dat niet makkelijk. Maar goed, heb weinig zin om te klagen en nog genoeg dingen op de plank liggen die gedaan moeten worden dus probeer me zo nuttig mogelijk te maken op de goede dagen, tussen het vacatures zoeken en aanschrijven door. Zijn er genoeg die het structureel minder hebben. Ben blij dat ik geen kinderen heb, geen schulden, en geen angst elk moment mijn huis uit gezet te kunnen worden. Maar denken dat iedereen die niet een eigen bedrijf heeft zonder pijn deze pandemie doorfietst is dus ook niet bepaald een gegeven.
 
Hier eenmaal WW, eenmaal op 65% voormalig inkomen (en deeltijd) van voor de covid-pandemie. Ik ben opzoek naar een nieuwe functie. Gelukkig hebben we wel wat gespaard en wonen (huren) we relatief goedkoop maar de plannen om nog jaar of misshien twee jaar hier te postdoc'en en te sparen en daarna misschien terug naar Nederland te komen en een vaste positie en eigen woning te vinden zitten er voorlopig niet echt in. Sparen is niet echt mogelijk nu, maar we houden genoeg over voor wat we verbruiken. Partner heeft bovendien ook een aantal socilicaties uitstaan voor vastere en beter betaalde functies, dus als dat erdoor komt is mijn zoekgebied extra gelimiteerd (maar zou ik prima vinden, dan is er ook minder druk op mijn inkomen).

Bovendien ook psychologisch geen makkelijk jaar gehad (en voor een deel nog altijd), combinatie burn-out stress/angsten en een behoorlijke reorganisatie van projectteams + aflopende subsidies/projectfinancieringen is niet erg goed geweest voor het zelfvertrouwen mijn productiviteit. Als je in isolatie zit in een vreemd land waar je nog weinig vrienden om je heen hebt is dat niet makkelijk. Maar goed, heb weinig zin om te klagen en nog genoeg dingen op de plank liggen die gedaan moeten worden dus probeer me zo nuttig mogelijk te maken op de goede dagen, tussen het vacatures zoeken en aanschrijven door. Zijn er genoeg die het structureel minder hebben. Ben blij dat ik geen kinderen heb, geen schulden, en geen angst elk moment mijn huis uit gezet te kunnen worden. Maar denken dat iedereen die niet een eigen bedrijf heeft zonder pijn deze pandemie doorfietst is dus ook niet bepaald een gegeven.

Hele eerlijke bijdrage en uiteraard zit niet iedereen in hetzelfde schuitje. Wel jammer om te lezen over de burn out klachten en angsten. Ik hoop voor je dat dat snel beter wordt. Ik heb 5 jaar geleden ook veel last gehad van angsten (paniekaanvallen) en tegen een burn out aanschurkend. Toen ging het wel erg mis met me en dat heeft veel langer geduurd dan nodig was, ook omdat ik geen moment hulp heb gezocht wat heel vaak wel positieve resultaten kan hebben. Voor mijzelf uiteindelijk wel een positief effect omdat ik nu veel beter kan relativeren. Dus wat dat betreft dat stukje, hoop ik dat je snel weer verder kan en ik hoop ook dat je snel een leuke/goede baan vind.
 
Hele eerlijke bijdrage en uiteraard zit niet iedereen in hetzelfde schuitje. Wel jammer om te lezen over de burn out klachten en angsten. Ik hoop voor je dat dat snel beter wordt. Ik heb 5 jaar geleden ook veel last gehad van angsten (paniekaanvallen) en tegen een burn out aanschurkend. Toen ging het wel erg mis met me en dat heeft veel langer geduurd dan nodig was, ook omdat ik geen moment hulp heb gezocht wat heel vaak wel positieve resultaten kan hebben. Voor mijzelf uiteindelijk wel een positief effect omdat ik nu veel beter kan relativeren. Dus wat dat betreft dat stukje, hoop ik dat je snel weer verder kan en ik hoop ook dat je snel een leuke/goede baan vind.
Thanks, je leert jezelf vaak goed kennen als het misgaat. En de grootste les is eerlijk blijven naar jezelf denk ik, en veel praten met je partner. Het relativeren en reflecteren zit wel goed denk ik, ik heb een hoop geleerd over wat ik niet wil en waar ik niet geschikt voor ben. Belangrijkste is denk ik een geschikte werkomgeving en team, daar komt een hoop van mijn motivatie en energie van. Het feit dat mijn professor een functie aan een andere universiteit kreeg en ik plotseling de senior Postdoc was, en verantwoordelijkheid voelde/kreeg over alle vergunningen en het aansturen van meerdere analisten en PhD's vroeg simpelweg teveel tijd en gaf teveel druk waarmee ik slecht afstand kon nemen. Helemaal als je daarnaast niet veel tijd kunt vinden/maken voor vriendschappen, sporten en andere leuke dingen - ondermeer vanwege de covid maatregelen. Ook is het simpelweg een moeilijke wereld waarin lange termijnplanning gewoon moeilijk is omdat je continue moet publiseren en aanvragen voor financieren e.d. moet veiligstellen die vaak ook maar een half jaar of jaar dekking bieden. Dat paste nu niet. Heb mijn best gedaan. Of het zonder covid anders was gelopen is moeilijk te zeggen, al denk ik dat in dat geval mijn professor waarschijnlijk geen transfer had gemaakt en de verschillende aanvragen misschien wat meer kans hadden gehad.

Ik geloof wel dat ik genoeg te bieden heb voor een andere functie. Het merendeel van de functies die vrijkomen op mijn profiel zijn echter ook tijdelijk en vaak met een sterke nadruk op moleculair werk, dat raakt me een stuk minder. Zeker de commerciële biotech heb ik weinig affiniteit mee. Zou er best mee kunnen leven om wat meer richting de ecologie of natuurbeheer kant te gaan. Dingen die ik echt leuk vind, en niet zozeer met een winstoogmerk. Maar als er iemand een beta-vacature (achtergrond is biologie) voorbij ziet komen mag je me altijd PM-en. ;)
 
Laatst bewerkt:
Denk je dat ze terug gaan kijken en hier iets van gaan leren? Ik hoop het, maar ik verwacht de volgende pandemie gewoon weer dezelfde waardeloze afwachtende regering.

Laten we eerste even hopen dat we die pandemie niet mee hoeven te maken ja :maniac:

Buiten dat denk ik van niet. Ze hebben nu al moeite met leren, laat staan in de toekomst.
 

Oke ik heb in het verleden wat kritiek geuit op haar, maar hier ben ik het wel volledig mee eens. De puinhoop (letterlijk en figuurlijk) in parken is echt weer een toonbeeld van de rotzooi wat betreft het maatregelen beleid. Lekker met zijn allen in een park hutje mutje staan, terwijl er 25 meter verderop iemand zichzelf een aantal weken heeft voorbereid op hoe hij/zij veilig open kan en dus ook met alle maatregelen rekening kan houden (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Ik zou als cafe eigenaar echt bloedchagrijnig worden van bepaalde beelden.
 
7.7k besmettingen erbij, t.o.v. 8.8k een week eerder.

totaal aantal besmettingen afgelopen 7 dagen ongeveer gelijk met de 7 dagen daarvoor.
 
Ook het vaccinatietempo neem toe, waarbij het wel de vraag is hoe correct de geschatte aantallen zijn die vrijgegeven worden. Met de huidige priksnelheid (7daags gem) zijn we over 632 dagen klaar met prikken van de hele bevolking (waarde was vorige week 870 dagen), kortom, het tempo moet nog verder omhoog en hoe eerder het Janssen Vaccin met 1 prik beschikbaar komt hoe beter, maar t lijkt vooralsnog dat deze pas begin mei beschikbaar komen en ook in kleine hoeveelheden.

Overigens als je uitgaat van ca 3.5 miljoen mensen onder de 18 niet prikken duurt het 'nog maar' 513 dagen. De belofte van iedereen voor juni 1 prik is nog ver van de waarheid.
Rectificatie, waar ik 632 zei had dit 564 moeten zijn.
 
Terug
Bovenaan Onderaan