B
Brabantiaan
Guest
Coen in zijn sigarenwinkel
met Ir. P.F.S. Otten
Coen Dillen (5 oktober 1926 - 24 juli 1990) is sinds het seizoen 1956-1957 met 43 doelpunten in 34 wedstrijden in één seizoen recordhouder in de hoogste afdeling van het betaalde voetbal.
Hij werd geboren en getogen in de Trudobouw (tegenwoordig wordt dit in Eindhoven de Botenbuurt genoemd). Hij begon zijn voetbalcarrière bij de RKVV Brabantia. Deze vereniging kon vroeger beschouwd worden als de "hofleverancier" van PSV. Behalve Coen Dillen werden ook de oud-Brabantianen Jan Trines, Toon Wouters, Miel d'Hooghe, Harrie van Elderen en in een latere periode Wim van Iersel, Rinie Bartels, Jan van Dorst en Tiny van Osch door onze Rood-Witten aangetrokken.
De eerste keer dat ik Coen persoonlijk ontmoette zal ik een menneke van een jaar of 6 geweest zijn. Hij was van beroep huisschilder en aan het werk bij onze buren die toen de sigarenzaak hadden waar Coen later ingekomen is. Op een dag werd ik geroepen om naar de buren te komen en mocht ik Coen een hand geven. Dat was natuurlijk heel wat voor een klein menneke, maar daar bleef het niet bij: ik kreeg ook nog een foto met handtekening van hem. Ik was natuurlijk trots als een pauw. Een jaar of zes later nam Coen, die inmiddels bij Philips schilder-calculator was, de sigarenzaak over en werd toen mijn buurman.
Coen had een verwoestend hard schot. Ik denk dat de schoten van Coen harder waren dan die van "Skietuh-Willy". Menig keeper heb ik met een van pijn getrokken gezicht naar zijn vingers zien kijken als hij het lef had gehad een poging te wagen om een schot van Coen te keren. Op een training, die toen nog gehouden werd op het zijterrein van het Philips Sportpark waar later het parkeerterrein is gekomen, schoot Coen tegen de lat. De doelpalen en lat waren toen nog niet van metaal, maar van hout. Pim Bekkering stond tijdens die training in het doel waarvan Coen de lat raakte. Blijkbaar had Pim het idee dat de lat door het schot los zou raken van de palen en naar beneden zou komen. Want hij kroop ineen en beschermde met zijn armen zijn hoofd.
Coen heeft maar 5 interlands gespeeld. Daarin kwam hij 4 keer tot scoren. Dat een goalgetter als hij zo weinig het Oranjeshirt mocht dragen had alles te maken met het feit dat hij zuiderling was (Ja, toen óók al ). Het was toen nog niet de bondscoach die de selectie samenstelde en de opstelling maakte, maar dat werd gedaan door de Keuzecommissie. Bovendien was het in die tijd niet toegestaan om wisselspelers in te brengen. Een speler mocht alleen vervangen worden als hij geblesseerd was. Wat dat betreft is er een legendarische anekdote. Tijdens een interland kreeg Piet van der Kuyl de opdracht een blessure te simuleren om vervangen te kunnen worden door Coen Dillen. Piet weigerde dit met de woorden: "Wat ik niet kan, kan Coen Dillen ook niet!".
De vraag of Coen in het huidige voetbal ook zo'n hoofdrol zou hebben kunnen spelen is moeilijk te beantwoorden. Tegenwoordig zijn de spelers full-prof en Coen was amateur en later semi-prof. Naast het voetballen hadden de spelers van toen een fulltime baan. Een vergelijking is dus onmogelijk te maken. Maar in ieder geval zou het verwoestende schot dat Coen had ook nu nog menig keeper tot wanhoop brengen.
Tijdens zijn vakantie in Zeeland overleed Coen in 1990 aan een hartinfarct.
