Ooit voor mijn deur op weg naar mijn werk om kwart over 6 in de ochtend "opgepakt". Ik werkte bij een landelijke drogistij in Rotterdam en vanwege de levering was het elke zaterdag 7 uur beginnen. Er was een melding van een inbraak ergens in de wijk en ik voldeed aan de beschrijving... getint.. zwarte jas..muts.. 2 agenten met zo een spotlicht vanuit de auto... op de knietjes... handen achter op het hoofd en meegenomen... het was winter.. vandaar dat ik een muts op had en een dikke winterjas. Dat daaronder mijn outfit zat van een bekende drogisterij en ik 50 keer had aangegeven dat ik letterlijk daar woonde waar ze me staande hadden gehouden deed hun niets. Pas na 3 uur kon ik na het nagaan en checken van mijn huisadres en identiteit "gaan". Heb me echt nog nooit zo geprofileerd gevoeld. Woedend was ik maar tegelijkertijd verdrietig vanwege de onmacht en hoe kennelijk 2 agenten op basis van een beschrijving van letterlijk 7 woorden mij ervan verdachten de inbreker te zijn. Afschuwelijk daar ik juist geen enkele associatie wilde hebben met criminaliteit. Ik werkte hard en studeerde hard om mijn doelen te bereiken. En dan zo simpel in een hoekje gezet worden en niets geloven van wat je zegt en aangeeft. Er kon niet eens een oprechte sorry vanaf. Ook al is het 20 jaar geleden... ik heb en had mijzelf voorgenomen om mij nooit meer zo te laten behandelen. Door niemand niet... ook niet door mensen die mij ergens op aanspreken waar ik geen ene fuck aan kan doen. En helemaal als men aankomt met dooddoeners... "anderen verpesten het voor je want statistisch gezien ...bla bla bla". Ik voed mijn kinderen ook op om zich nooit in een hoekje geduwd te voelen. Zij zijn weliswaar van Marokkaans en Nederlands bloed(gewoon 100 procent Nederlands in mijn ogen aangezien ik ook in Nederland geboren ben). Ze moeten er wel mee leren leven dat, jammer genoeg, er mensen zijn die snel beoordelen en hen in een hokje zal plaatsen. Ten alle tijden moeten ze trots zijn op wie ze zijn en niet accepteren dat zij minder kansen hebben dan een ander. Kansen dwing je zelf af
Een ervaring die ik wilde delen op het verhaal van
Relix Je handelde naar iets waarvan jij denkt dat dat goed was. Dat je er stil bij staat zegt mij in ieder geval dat je je er bewust van bent dat je soms vooroordelen hebt. Je leert ervan en zal de volgende keer misschien ook vragen aan die gasten wat ze komen doen maar met een andere inslag en kijk. Respect dat je je gedachte wilde delen.