PSV - Vitesse | Zaterdag 20 november | Eindstand 2-0

Status
Je kunt niet meer reageren.
Max heeft een feestje gehouden in de interlandperiode?

Hoe kan die nou in godsnaam positief getest zijn? Jezus. Gebeurt ook echt alleen bij PSV.

Veel pech met blessures hebben we op dit moment. Maar dat is toch geen nieuws meer? Het is iedere jaar wel hetzelfde liedje bij PSV met blessures. Altijd zijn de sterkhouders er wel weken of maanden eruit.

En dan moet je ook nog is tegen een vervelende goede elftal spelen morgen. Toch wel complimenten voor die trainer van Vitesse hoe die het daar doet.

Romero en Vinicius voorin. Mauro linksback en dan maar hopen op het beste. Ohja, ook nog is zonder publiek. Helemaal kut want juist in dit soort potje heb je het publiek hard nodig. Spookwedstrijd met hopelijk 3 punten.
 
Volgens het ED is dit de selectie jongens:

Selectie PSV voor het duel met Vitesse​

Drommel, Mvogo; Mwene, Ramalho, Boscagli, Mauro Júnior, Obispo; Van Ginkel, Sangaré, Götze, Pröpper, Gutiérrez; Bruma, Vertessen, Vinícius, Doan, Romero

Nou kom maar op met de opstellingen.
 
Dit zou hem kunnen zijn.

Drommel,

Mwene, Ramalho, Obispo/Boscagli, Boscagli/Mauro
Sangaré, Van Ginkel/Pröpper, Götze
Doan, Romero/Vinicius, Vertessen
 
Ik was vol vertrouwen naar Eindhoven gereden en heb de wedstrijd op Stratum gekeken met honderden, misschien wel duizenden anderen. Ik vergeet die "PSV is landskampioen geworden! Het is niet te geloven!" nooit meer. Het werd een volksfeest van heb ik jou daar. Het enige 'smetje' was dat PSV niet die dag gehuldigd werd op het stadhuisplein.
Moet zeggen dat ik verder niet heel veel details meer weet van die avond...

Huldiging was op 8 mei in het Philipstadion. En ik was er natuurlijk bij.
Ik stond op Oost. Er was geen huldiging op het Stadhuisplein, maar wel lang feest in de stad.

 
Huldiging was op 8 mei in het Philipstadion. En ik was er natuurlijk bij.
Ik stond op Oost. Er was geen huldiging op het Stadhuisplein, maar wel lang feest in de stad.

Ik was ook daar ergens maar zo dronken als een lor... kon m'n eigen plek niet meer vinden na de rust 😅
 
Huldiging was op 8 mei in het Philipstadion. En ik was er natuurlijk bij.
Ik stond op Oost. Er was geen huldiging op het Stadhuisplein, maar wel lang feest in de stad.

Huldiging heb ik gemist wegens vakantie in het buitenland. Maar 29 april was ik er wel bij omdat ik voor alle zekerheid die had laten ingaan op 30 april.
Een van mijn familieleden in ons clubje seizoenkaarthouders had met Kerstmis zijn vakantie al geboekt voor zaterdag 28 april.
Want, zo zei hij, met de tien punten voorsprong van nu zijn we dan allang kampioen.
Hij heeft nog lang te horen gekregen wat hij gemist heeft.

Een zeldzame dag, nooit meegemaakt in andere jaren.
Met tegenzin en zwaar balend naar het stadion gaan, wetend dat elders feest zou worden gevierd en dan die ontknoping.
Bibberende minuten alvorens het in Tilburg ook afgelopen was.
En dan die ontlading. Op de tribunes steeds minder ongeloof, verraste gezichten, voorzichtig gejuich en dan iedereen in de armen vallen in je omgeving.
Later realiserend dat het voor Cocu een jongensdroom was; zelf de 5-1 scoren.
Onvergetelijk deze dag in onze historie. Gelukkig zijn er veel meer vreugdevolle verhalen te vertellen over onze mooie club.

Nu morgen maar weer billenknijpend op naar drie zwaarbevochten punten... :)
 
Ik zat op 29 april op m'n kamertje met Langs de Lijn. Ik woonde nog thuis. Net zo mooi.
 
Huldiging heb ik gemist wegens vakantie in het buitenland. Maar 29 april was ik er wel bij omdat ik voor alle zekerheid die had laten ingaan op 30 april.
Een van mijn familieleden in ons clubje seizoenkaarthouders had met Kerstmis zijn vakantie al geboekt voor zaterdag 28 april.
Want, zo zei hij, met de tien punten voorsprong van nu zijn we dan allang kampioen.
Hij heeft nog lang te horen gekregen wat hij gemist heeft.

Een zeldzame dag, nooit meegemaakt in andere jaren.
Met tegenzin en zwaar balend naar het stadion gaan, wetend dat elders feest zou worden gevierd en dan die ontknoping.
Bibberende minuten alvorens het in Tilburg ook afgelopen was.
En dan die ontlading. Op de tribunes steeds minder ongeloof, verraste gezichten, voorzichtig gejuich en dan iedereen in de armen vallen in je omgeving.
Later realiserend dat het voor Cocu een jongensdroom was; zelf de 5-1 scoren.
Onvergetelijk deze dag in onze historie. Gelukkig zijn er veel meer vreugdevolle verhalen te vertellen over onze mooie club.

Nu morgen maar weer billenknijpend op naar drie zwaarbevochten punten... :)
Veel seizoenskaarthouders hadden voor deze wedstrijd hun kaart afgegeven aan iemand anders. Na de 1-1 in de voorlaatste wedstrijd tegen FC Utrecht was alle hoop op het kampioenschap opgegeven. Velen hebben er erg veel spijt van gehad.
 
Status
Je kunt niet meer reageren.
Terug
Bovenaan Onderaan