Zien jullie een dochter als minderwaardig t.o.v. een zoon? En zo nee, hoe kijk je ertegen aan dat andere kinderen dit soort ideeen van jongs af aan in hun opvoeding meekrijgen?
Dit is niet een vraagstuk wat zomaar uit het geloof komt. Dit is een veel breder vraagstuk. Het altijd maar roepen dat geloof mensen onderdrukt is zo makkelijk, en heeft totaal geen zin (wat je zelf ook al aangeeft).
In Nederland mochten vrouwen Tot in 1919 niet stemmen. Tot de jaren 50 werd je ontslagen als vrouw getrouwd was en jonger was dan 45 jaar, dit was allemaal normaal. Als je in andere ontwikkelde landen kijkt hoe er om gegaan wordt met gelijkheid, dan denk ik vaak dat we nog wat kunnen leren van onze Noorderburen.
Wat ik echter veel belangrijker vind dan de vraag of we gelijk zijn (want dat zijn we toch niet, niemand is gelijk aan een ander en dat moeten we ook niet willen), is, de vraag of je het beste mee geeft aan je kind. Ik heb mijn normen en waarden en ik geloof, maar ik heb me van mijn 14de tot 24ste heel hard van het geloof afgezet en het bestempeld als onzin.
Ik ben geen diehard christen en ik geloof ook niet dat alle religies anders zijn, er is maar 1 hogere macht en iedereen geeft daar zijn eigen uitleg aan. Zoals bekend reis ik vrij veel de wereld over, en kom ik dus op plekken met veel andere geloven en ik heb moskeen, Buddha tempels, hindoe tempels en allerlei soorten kerken bezocht. Voor mij is het de kracht en steun uit het geloof die ik op dat soort plekken krijg waardoor ik geloof dat er een god is. En eenidere die zegt dat ik verantwoordelijk ben voor de misstanden in de kerk omdat ik geloof, dat is een typische jij bak die nergens op slaat. Iedereen is een individu die verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
Wat een persoon meegeeft als opvoeding is altijd een punt voor discussie, ik ben van een vrij traditionele opvoeding voor mijn dochter. Dus mensen met 2 woorden aanspreken,, goede dag en tot ziens waar je ook bent. Ouderen met respect behandelen en ga, zo maar door. En ik ben vrij streng voor mijn dochter, maar ik denk dat dit het beste is voor haar.
Als ik zie hoeveel kinderen er schreeuwen in de winkel, tegen mensen opbotsen en geen sorry zeggen dan voel ik een schaamte voor die ouders.
Geloof is een huis waar veel tegen geschopt wordt, maar het zorgt ook voor een sociale cohesie en een kader van fatsoensregels, die je steeds meer ziet verdwijnen.