Ik ga wel met
040 mee... Je kunt niet met het woord 'hypocriet' alles onder dezelfde noemer plaatsen. Ja, wat Bert en WA hebben gedaan, is moreel zeer dubieus. Ze laten hun geweten afkopen door belangen of geld. Maar de foto (en verklaringen) van Özil wijst op iets anders. Hij voelt zich loyaal naar de Turkse president. Hij wil respect betuigen voor het hoogste ambt in Turkije. Da's volgens mij toch echt wat anders.
Maar de vraag is: hoe erg is dit? Hier lopen zaken door elkaar. Wat Özil ook beweert: je kunt respect betuigen aan 'het hoogste ambt' niet los zien van de persoon die er zit (net zo min als Wilders gelijk heeft als hij zegt dat het hem om 'de islam' gaat, en niet om 'de moslims'). Je kunt dit niet scheiden. Als invloedrijk sportman, ook in Turkije, steunt hij een totalitair figuur. Ik vind dat problematisch, net zoals ik de steun aan Erdogan van Turkse Nederlanders gewoon niet oké vind. Ik heb een Koerdische vriend, die nog niet zo heel lang geleden is gemarteld door Turkse politie - daar moet je gewoon niks mee te maken willen hebben.
Maar in mijn optiek zegt dat nog steeds helemaal niets over de 'loyaliteit' van Özil aan Duitsland of het Duitse Elftal, noch over zijn 'integratie'. Ik vind die discussie zó overtrokken, en eerlijk gezegd gewoon vals. Ik snap dat het bij migranten het bloed onder de nagels vandaan haalt. Ten eerste is het maar zeer de vraag óf je wel loyaal moet zijn aan een land, om in het vertegenwoordigende elftal te kunnen spelen. Laten we eerlijk zijn: alsof alle Nederlandse internationals nu per se zo overlopen van vaderlandsliefde... Ach, het zal best wel wat losmaken, maar voor de meeste voetballers is het nationale elftal gewoon simpelweg het hoogste dat ze sportief kunnen bereiken. Hoeveel Nederlandse voetballers hebben niet meteen bedankt voor het nationale elftal, als dat botste met hun eigen belang? De beste allertijden nota bene, Cruyff.
Verder: wat is loyaliteit in godsnaam? Waarom zou niet, zoals Özil zegt, je hart kunnen kloppen voor twee landen, en je toch je ziel en zaligheid kunnen leggen in het land dat je woont, of in wiens elftal je speelt? Maar goed, ik begreep de kritiek op Gini al niet, als hij als PSV-speler aangaf dat zijn hart ook nog steeds bij Feyenoord lag. Natuurlijk, dacht ik dan. Hoe kan het ook anders? Als je voor PSV maar gewoon alles geeft (en dat deed hij, ook - en zelfs vooral - in de wedstrijden tegen Feyenoord). Wij zijn tegenwoordig zó zwartwit... Je moet vóór het ene zijn, en dan ben je ook tegen het andere. En ja, dat leggen we vooral migranten op. Het getuigt van zo'n fundamenteel wantrouwen: één nationaliteit, één paspoort... Dit is ook bij Özil uitgespeeld, en ik snap goed de woede en de frustratie. Maar dan nog steeds... Ga niet met Erdogan op de foto.
De discussie over de loyaliteit van Turkse Duitsers ( en Turkse Nederlanders)