Dat moment in aanloop naar het omroepen van zijn naam om de schaal officieel omhoog te houden is een van de mooiste momenten die ik als relatief ''nieuwe'' PSV supporter heb meegemaakt (+-12 jaar). Zichtbaar genietend, alles in zich opnemend terwijl het stadion de naam van dit clubicoon scandeert. Daar kwam alles samen en daalde bij Luuk het besef in dat zijn missie bij terugkeer naar PSV is geslaagd. Groots aanvoerder, groots sportman. Vorig seizoen vreesde ik nog een beetje dat zijn terugkeer nooit meer de magie zou bewerkstelligen als zijn eerste periode, maar dat was dit seizoen helemaal anders. Natuurlijk ook door de juiste keuzes die zijn gemaakt mbt. staf en selectie, maar ook omdat Luuk altijd keihard zal blijven werken en een modelprof is. In een internationaal voetballandschap waar de grote talenten vaak al snel de grote competities opzoeken en ook spelers op leeftijd inmiddels een legio opties hebben om elders te gaan cashen (VS, Zandbak) zijn spelers als Luuk zeldzaam geworden. Maar Luuk kwam terug om PSV weer kampioen te maken en zijn aandeel te spelen in de wederopstanding van de club. En daar is hij in geslaagd, met vlag en wimpel.